Karşılaşmamız kaderdi belki. Ama çektiğimiz çiledir bizi birbirimize yakıştıran, o korkunç ümitsizlikler, büyük çaresizliklerdir.
Acılarımızı yitirmeyelim.
Sayfa 140 - Everest Yayınları, 29. Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okuyor
“Ve ben o kadar karanlıklar içindeyim ki
Şunlar ellerindir diyorum,tutamıyorum
Şunlar gözlerindir diyorum,bakamıyorum
Düşün kahrımdan ölmeliyim artık
Ölemiyorum”
“Gitmek mümkün olsa da gitsem uzaklara
Sevmesem seni bir daha
Paramparça etsem yüreğimi cam gibi
Sonra yaksam
Savursam küllerini karlı dağlardan açık denizlerden
Yine seni severdim toz toz
Yine sana tapardım küllerimin ağırlığınca”