"...Benim bu dünyada kendime ait bir yerim hiçbir zaman olmadı.
Sen benim ilk evimdin. Yaralı bir çocuğa açabilecek sapasağlam kollar vaat eden ilk umudumdun."
Senin hiçbir zaman benim olmayacağını, o yüzden de seni hiç kaybetmeyeceğimi öğretti. Yalnızlık içinde geçen günlerimde sen benim umudumdun, kuşkuya kapıldığım anlarda sen benim kaygımdın, inanç anlarında sen benim kesin kararlığımdın.
Seninle birlikteyken hep bu girdaptan kurtulmama yardım edeceğini ummuştum. Belki ben de seni sevmiyordum, ama sen benim umudumdun. Bu umudu sevdim ben, anlıyor musun?
Sayfa 61 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Bir kadın çocuk doğurmadan önce kadın değildir. O zamanlar buna yürekten inanıyordum. Etrafta o benim hiç doğurmadığım çocuklardan hep vardı, Reha............ Sen benim ilk evimdin. Yaralı bir çocuğa açabilecek sağlam kollar vaat eden ilk umudumdun. Sen yanımdayken rastladığım her çocuğu kendi çocuğum sandım. Sen yanımdayken içimdeki öksüz çocuk kalabalık bir aile oldu sandım.
"Yalnızlık içinde geçen günlerimde sen benim umudumdun, kuşkuya kapıldığım anlarda sen benim kaygımdın, inanç anlarında sen benim kesin kararlılığımdın...Senin var olduğunu bilmek yaşamaya devam etmemin nedeniydi."