Aklımdan geçenler
Bir bilseniz neler olduğunu,
Aklımdan geçenlerin.
Boyamak geliyor içimden,
her bulduğumu,
Fırçamı banıp içine
edebiyat olan her yerde umut vardir
ne olursa olsun, her şeyin anlamsız olduğu, her şeyden umut kesmek gerektiği düşüncesiyle nasıl kalır insan? her şeyin anlamsız olduğunu söylediğimizde bile anlamlı bir şey söylemiş oluyoruz. dünyanın hiçbir anlamı yoktur demek, her çeşit değer yargısını ortadan kaldırmak olur. ama, yaşamak ve örneğin, yiyip içmek kendiliğinden bir değer yargısıdır. ölmeye yanaşmadığı sürece, insan yaşamayı seçiyor demektir. o zaman da, görece de olsa, yaşamaya bir değer veriyoruz demektir. umutsuz bir edebiyat ne demek olabilir? umutsuzluk susar. kaldı ki susmak bile, eğer gözler konuşuyorsa, bir anlam taşır. gerçek umutsuzluk can çekişme, mezar ya da uçurumdur. umutsuzluk konuştu mu, hele yazdı mı, hemen bir kardeş el uzanır sana, ağaç anlam kazanır, sevgi doğar. umutsuz edebiyat sözü birbirini tutmayan iki sözdür. çünkü edebiyat olan her yerde umut vardır.
Albert Camus
Sabreyle ey gönül sabırsız olma
Cümleyi gönlüne yâr eden vardır
Darda kaldım diye umutsuz olma
Yoğ iken dünyayı var eden vardır
Olsun bakalım...
“Dostluk şarkısı mırıldansın dünya,
Güneş heybesinde mutluluklar getirsin.
Merhaba derken yeni bir güne,
Uzaklarda kalsın üzgün yüzler,
umutsuz düşler.
Bugün günlerden Güzellik olsun...”
Seçil Oğuz
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
صبر ايله ای گوڭل، صبرسز اولما!
جمله یی گوڭلنه یار ایدن واردر.
طارده قالدم دییه امیدسز اولما!
یوغ ایکن دنیایی وار ایدن واردر.
Sabreyle ey gönül, sabırsız olma!
Cümleyi gönlüne yâr eden vardır.
Darda kaldım diye umutsuz olma!
Yoğ iken dünyâyı var eden vardır.
İhtiyacı olan alsın…
Biraz üzgünsün, biraz kırgın, biraz umutlu, biraz umutsuz, biraz mutlu…
Fazlasıyla insan olmuşsun, üzülme.
O yara iyiki var!
Umutsuz haykırışlarım...
Sadece sen bil!
Umursanamasada...
Hani bir köşende kalayım istedim.
Olur ya hatıra kutuları...
Gözün gözüne değmedikçe,anımsamazsın varlığını...
Yinede arada düşeyim hatrına...
Al yanına,öpüp kokla ve geri koy yerime.
Ama hep dikkat et! Görmekten hep ürktüğün siyah,buğulu kanatlarıma...
Ne zaman buraya geldik
İşte bende kanatlarımı saklamaya başladım artık.
Siyah botlarım,siyah T-shirt im,siyah kapşonum...
Yine o eski tren yolunda ilerliyorum.
Ha bide unutmadan benim de artık görmek istemediğim o kanatlarım...
Bana yakışmaz oldular!
Açıklayamıyorum neden ama rahatsız ediyorlar artık.
Sen olsan açıklayabilirdin belki o kaçışlarının sebebi,kanatlarımı...
Kaldığım,bıraktığın köşende iyi bak olur mu bana?
Kendine de...
Hoşçakal "Umudum"eski raylar burada bitti...
Çîroka me dirêje birano. Xemgîn û kulû kesere. Lê çîroka me ne bê hêvîye.( Hikayemiz uzundur kardeşlerim. Üzüntülü,yaralı ve elemlidir. Ama umutsuz değildir.)
صبر ايله ای گوڭل، صبرسز اولما!
جمله یی گوڭلنه یار ایدن واردر.
طارده قالدم دییه امیدسز اولما!
یوغ ایکن دنیایی وار ایدن واردر.
Sabreyle ey gönül, sabırsız olma!
Cümleyi gönlüne yâr eden vardır.
Darda kaldım diye umutsuz olma!
Yoğ iken dünyâyı var eden vardır.
GÜL İLE SUYUN HİKAYESİ
Gül suya aşık olur…
Suya der ki, ‘SENİ SEVİYORUM’
Su, ‘BEN DE SENİ SEVİYORUM’ der.
Aradan zaman geçer,
Gül tekrar suya der ki,
SENİ SEVİYORUM….
Su, ‘DEDİM YA, BEN DE SENİ SEVİYORUM…’
Gül hastalanır ve solar…
Su buna dayanamayıp doktor çağırır.
Doktor gülü muayene eder ve ‘Umutsuz…’ der.
Su merak eder, neyi var diye sorar…?
Doktor, susuz kalmış, der.
Su anlar ki,
Aşk sadece seni seviyorum demek değildir.
Sana her şeyini verebileceğine inandığın insanı
SEVEBİLMEKTİR..
Perdenin Öbür Tafı
İki yabancıyız artık bu şehre
Ne gezdiğimiz sokaklar
Ne oturduğumuz banklar
Ne de baktığımız gökyüzü tanır bizi
Başımı alıp çıkıyorum daldığım düşüncelerden
Hiç birşey duymadan
Hiçbir yere bakmadan