Yıllar geçti ben yoruldum
Dillerde kirlendi adım
Ne uslandım ne duruldum
Ben seni hiç unutmadım
Takvim sonunu unuttu
Bülbül kanını unuttu
Düşman kinini unuttu
Ben seni hiç unutmadım
Mescid-i-Aksa
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Mescid-i Aksa
Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu.
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yeraltı nehri kaynıyordu.
Gözlerim yollarda, bekler dururum
'Nerde kardeşlerim' diyordu bir ses.
İlk kıblesi benim ulu Nebimin
Unuttu mu bunu acaba herkes.
Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Resulden yoksunum, tek ve tenhayım.
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vahayım.
Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde
Götür Müslüman'a selam diyordu.
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu.
Akif İnan
ELFAZI KÜFÜR
(Allah'a Hitaben)
1-Allahım bizi de gör artık.
2-Burası Allah'ın unuttuğu yer.
3-Allah yazdı ise bozsun.
4-Allah gelse bile seni elimden alamaz.
5-Allah özenmiş de yaratmış. "(Özenmek acizliktir. Allah aciz değildir. "Ol" der "olur".)"
6-Allah bizi unuttu. "(unutmak fanilerin işidir)"
7-Bu işte bir
Gazze Cibaliye Belediye Başkanı Mazin en-NECCÂR'ın mesajı;
"Hz. Peygamber (sav), Hendek savaşını kazanıp Medine'ye döndüğünde, Cebrail (as) yanına gelerek; -Silahlarınızı bıraktınız mı ey Allah'ın Resulü?
-Evet, dedi.
Cebrail (as) ise,
-Ama melekler henüz silahlarını bırakmadılar. Benî Kureyza Yahudileri düşmanlığa devam ediyor, dedi.
Bu hadis bize ne anlatıyor?
Gazze'de katliam 120 günü geçti ve devam ediyor. Bazılarımız başkaca dünya meşgalesine dalıp, katliamı unuttu. Ve düşmanımıza doğrulttuğumuz silahlarını bıraktı. Oysa düşman tüm gücüyle hala kardeşlerimizi katlediyor.
Ey dua silahı sahipleri, silahlarınızı bırakmayın.
Ey gözyaşı silahı sahipleri, silahlarınızı bırakmayınız.
Ey maddi imkân silahı sahipleri, silahlarınızı bırakmayın , yardıma devam edin.
Ey boykot silahı sahipleri, boykota devam edin, silahlarınızı bırakmayın.
Ey medya silahı sahipleri, silahlarınızı bırakmayın, yazmaya devam edin.
Ey silah sahipleri, silahlarınızı bırakmayın.
Çünkü Benî Kurayza silahlarını bırakmadı.
Medine hâlâ yanıyorken, silahlarınızı bırakıp meydanı Benî Kureyza'ya bırakmak bir ayıptır!
Silahınızı tekrar kuşanın.
***Siz çok farkında olmasanız da bilin ki kardeşleriniz sizin etkili bir silah hükmündeki DURUŞUNUZDAN güç alıyor!***
Halid Hamdî
{ Kitap ya Konuşursa !!! }
...En üzüldüğüm şey de bizim, insanları seçemeyişimizdir...
Siz, beni ne vakit elinize alıp okumaya başlasanız, ben de, beni nasıl okuduğunuzu gözlerinizin içine bakarak okurum.
Bir şey söyleyeyim mi? Boşa okuyorsunuz arkadaş!
O durmadan yaşaran nadide gözlerinize, açılıp kapanması bir türlü durmayan kıymetli ağzınıza yazık. Boşu boşuna
Hüzünlü gerçekler
Tam metroya bineceğim, bir tane yaşlı amca makinenin önünde panik yapmış dolduramıyor kartı, arkasında birkaç tane genç birikmiş bağırıyor amcaya "-hadi be napıyosun, flört mü ediyosun makinayla" tabi bunu duyunca delirdim, ne yapıyorsunuz ya dedim gittim amcaya yardım ediyorum.
Canım amcam sen ne istiyorsun dedim, kartım yok dedi,
Gayipten dostum münevver.
Her aşk bir dehşet doğururdu Münevver, sen de beni doğurdun.
Ben bu hayatta hep azalmayı öğrendim,eksilmeyi öğrendim böyle parça parça azalarak bitmeyi öğrendim.
Hayat acımasız olunca hayatın karşısında köşesine çekilip dayak yiyen insanlar ya katil olur ya ölü.
Sırf bu yüzden sırtıma "ben ıslah ediciyim"yazdırdım hem de İbranice.
Çünkü bana atılan, göğsüme kafama isabet eden taşları toplayıp biriktirdim.
Oysa onları toplarken canımın acısına nasıl ağlıyordum görmeliydin.
Ama insanlar artık benim de taşlarımın olduğunu unuttu,sineye çekmek cümlesini attım zihnimden.
Artık biri için veya bir şeyler için boyun eğip susamazdım,zarar karşılıklıdır dedim kendi kendime.
Saçlarım çok yoruldu Münevver.
Şimdi eğer konuşabilseydin bana kadın haklarından, özgürlükten ve yarana neden merhem olmadığımdan bahsederdin,ama insan bazı şeyleri seçemiyor.
Hem direksiyonda Allah varsa hayatına nasıl yön verebilir ki insan ?
Gerçi bu yüzyıl kadere de pek inanmıyor.
Uyanır uyanmaz sana bunca şeyi neden yaptığımı sorgulayacaksın muhtemelen.
Ama uyanmana izin verir miyim bilmiyorum Münevver.
Mescid-i-Aksa
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum