Vay canına.Onunla konuştuğum iki seferde de biraz fazla öküzlük etmiştim.Neyse ki kısa bir süre evini yakmayı düşündüğümü bilmiyordu.
Sayfa 64 - Dex YayıneviKitabı okudu
Tek söz etmeksizin dönüp verandadan indim.Kat de engel olmadı.Dönüp arkama bakmadım ama kapının kapandığını falan da işitmedim.Orada durmuş, beni seyrettiğini biliyordum.
Benliğimin bir parçasının onu önemsediğini bildiğim gibi.
Sayfa 168 - Dex YayıneviKitabı okudu
Salı günü okul çıkışı onu eve kadar takip ettim.Önce postaneye gitmişti ki buna çok sinir olmuştum.Arumlar için ampul gibi yanıyordu.Bunu bile bile kucak dolusu paketleri almak için postaneye gitmeye üşenmiyordu.
Paketler kitap doluydu.
Sanki az kitabı vardı da.
Bunu otoparkta ona söyleyince bana öyle bir bakış fırlattı ki gören de küçücük bir çocuğu akan trafiğin içine ittim sanırdı.Sonra da çok kararlı bir şekilde şöyle buyurdu:"Kitabın azı olmaz."
Sayfa 255 - Dex YayıneviKitabı okudu
"Benim kız kardeşim böyleydi işte. Gökkuşakları kusan tek boynuzlu atlardan farksızdı."
Sayfa 16Kitabı okudu
"Dee"bir şeyleri nadiren yavaş bir şekilde yapardı. Her zaman sonsuz enerjiye sahip olanımızdı.
"Dawson" rahat olanımızdı.
Ben de... sessizce güldüm.. "Pislik" olandım.
Sayfa 19Kitabı okudu
Kasaba yolunu yarılamıştım ki Andrew’yu aradım; Andrew, Adam’ın ikizi ve
Thompson kardeşlerden huy ve kişilik olarak bana benzeyeniydi. Başka bir deyişle, "öküzlükte" sınır tanımıyorduk.
Aah cağğnim nasil da kendini biliyoor :))
Sayfa 36Kitabı okudu
İnsanların arasında yaşıyorduk ama milyonlarca nedenden dolayı onlara yaklaşmıyorduk.
İnsanlar asla burunlarının dibindekini görmüyor, yalnızca görmek istediklerini görüyordu.
Ne zaman geri çekileceğini bilmek savaşı kazanmaya yardım ederdi.