Tanrı biliyor ya,çoğu zaman bir daha uyanmama dileği ve umuduyla yatıyorum yatağıma.Sonra sabah gözlerimi açıp güneşi gördüğümde yine mutsuzluğa kapılıyorum.Ah,huysuz biri olsaydım da suçu havaya,öbür insanlara,başarısız bir girişime atabilseydim,o zaman bu isteksizliğin dayanılmaz yükü yarı yarıya hafiflemiş olurdu.