Üstâd’M için AraLık ayı ayrıLıkLarın en acısına ve en iLkine araLık… araLıkLar’da gaLdım… canım Annem sensizlik mi ses’SizLik ya da senden sonra seni anlayacak yaşa gelmem mi bilemedim ama ağLıyorum…
Evet ağLıyorum neden ki onu da bilmiyorum… erkekLer ağLamazdı, büyükLer ağLamaZdı… oysa ben şu anda çok fena halde ağLıyorum…
Hani çocukken acıkmıştım da “ben ekmek yiyeceğim neyle yiyeceğim diye” bağırıp ortalığı velveLeye vermiştim torosLarda ve yayLada çadırda… o imkanlarda evde yani çadırda neLer olurdu ki.. şimdiki giBbi envai çeşit yemekler falan da yoktu ama tutturmuştum işte, “ben ekmek yiyeceğim neyLe yiyeceğim”diye… ve işte o vakit eLine geçirip beni bir göseL dövdükten sonRa hazır oLan makarna’yı yiyeceğimi söyLemiştim de ağlayarak… komşumuz Fatıma AbLa’ya sığınmıştım..işte öyLe bi ağLamak değiL bu …
Anne bu başka bir ağLama haLi sanıRım yokLuğun her aLdığım yaşta daha da ağıRLaşıyor… okşanamayan başım, yasLanamadığın göğsün, uyuyamadığım dizLerin… belki de o sağLam dövdüğün günü arıyorum…🖋️🌹🤲