küçük bir japon balıkçı köyü
uzun zamandır okumak isteyip, biraz karanlık tavrından kaçındığım mişima’nın ‘dalgaların sesi’ kitabı, bu etkiyi hissetmeyeceğiniz tek kitabı olarak biliniyor. ben de bunu duyar duymaz edindim tabii. kitabı okuyalı çok olmadı, nisan ayı kitaplarımın arasındaydı. ancak sayfayı yeni açtığımdan es geçmek istemediğim bir eser.
dalgaların sesi, yoksul balıkçı şinji ile varlıklı bir ailenin kızı hatsue arasındaki aşk ve yaşattığı zorluklar ekseninde ilerliyor. ancak kitap o kadar güzel betimlemelerle dolu ki, ‘şarkılar adası’ olarak bilinen uta-jima’nın yağmurlarında ıslanmış, gemide tayfuna yakalanmış, yaşiro tapınağı’nın iki yüz basamağını tırmanıp soluksuz kalmış kadar oluyorsunuz. bu anlamda yer yer yaşar kemal’i andırdığı oldu bana.
betimlemeler ve ana kurgunun yanı sıra bu küçük balıkçı köyünün geleneklerine tanıklık edebilmek, geleneksel japon köy hayatının havasını soluyabilmek de bir o kadar güzeldi.
bir solukta okunacak kitaplardan biri, kesinlikle tavsiye ediyorum. bunda elbette çevirmen zeyyat selimoğlu’nun da katkısı büyük. yine baskı ve baskı öncesi hazırlıklar da bir o kadar takdire değer.
. 
Dalgaların Sesi 
Yukio Mişima
