Meze tabağına ekmek banıyordu
Rakı affetmisti her şeyi
Tüm güzel kadınlar
Susturmuslardı kahkahalarínı
Ve uyuyorlardı
Renksiz bir güven içinde
Nietzsche uçuruma bakıyordu
Uçurum uykusuzlara
Tanrı günahları kaydediyordu
Ve milyar ümit
Merhamet arıyordu...
gözyaşlarına gülümse
çünkü onlar
içinden parçalar indirirler yeryüzüne
dudaklarına gülümse
kelâmın kirlendiği vakitlerde
sessizliğin durağı
erdemin kapısıdır onlar
'' Somurtanlara gülümse Acı çekenlere, âvârelere Yetimlerin umutlarına gülümse Hastalığa dûçâr olup, gündüzü Gece olanlara, uykusuzlara Susuzlara su ver tebessümünle Ekmeğin kokusuyla yoğur merhametini Sevgi kıtlığından bîçarelere Yoksullara gülümse ''