Hem zarif, hem alçak gönüllü, hem erdemli, hem tatlı,
Yürekli ve utangaç, kırılgan ve dayanıklı
Köylü yürekli bir prenses, prenses yürekli köylü kızı,
Ve ateşli bir sesle söyleyecek benim şarkılarımı...
Güzel, ama kapılmamış kibrine güzelliğin,
Soylu, ama kapılmamış kibrine soyluluğun,
Sofu, ama kapılmamış kibrine sofuluğun...
Dur, bekle, adını söyleme !
Daha değil !
Önce gözlerinin rengini söyle bana.
Güneş doğduktan hemen sonra denizin aldığı renktedir gözleri ve batıya doğru baktığımızda, uzaklaşan karanlıklar...
Böyle terkedilmeyi
Haketti mi yurdunuz?
Aç mı bıraktı sizi?
Aşağıladı mı?
Kovdu mu?
En sevdiklerimi bıraktım orada ben
Ama denizler ötesine gitmem gerekiyordu
Görmeliydim gözlerimle
Doğu’nun tuhaflıklarını,
Konstantinopolis’i, Babil’i, Antakya’yı,
Kum okyanuslarını,
Kor ırmaklarını,
Gözyaşı yerine günlük döken ağaçları,
Anadolu dağlarındaki aslanları
Ve Titan’ların konaklarını.
Ve bu ülke, sizin ülkeniz. Yakınlarınız burada gömülü.
Bu ülke benim mi? Belki. Ama ben onun değilim.
Tanrı güzelliği size vermiş kontes,
Ama başkalarının gözleri için.
Sever miyim sesini, müziğini sevdiğim kadar.
Sen aklın sesisin, ama korku aklın sesine kulak vermez.
Dünyanın en mutlu insanı olmalıydım,
Oysa en umutsuzuyum..
Hiçbir zaman aşk değildir bize layık olmayan, oysa biz layık olmayız ona kimi zaman.
Hiçbir zaman bize ihanet etmez aşk ve biz oluruz hep, ona ihanet eden.
Sana inanmıştım Tanrım, umutlara kapılmıştım
Böylesine cömert birine daha da cömert davranırsın diye,
Sana inanmıştım Tanrım, umutlara kapılmıştım
Böyle sevgi dolu birine daha da çok sevgi gösterirsin diye
Yalnızca bir saniye, gerçek bir mutluluk anı
Bağışlarsın bize diye ummuştum, acısız, hastalıksız,
Yaklaşan ölümün gölgesi olmadan üstümüzde.
Basit, kısa bir mutluluk anını çok mu gördün bize ?
Şehrin bir yerinde birileri ölüyor, ne korkunç! Beklenmedik ölümler beklenen ölümler apansız gelenler ağır ağır gelenler ihtar edip gelenler habersizce gelenler. Kahvede otururken ölenler başını taş duvarlara çarpa çarpa gidenler aşk derdiyle ölenler, aşksız ölenler. Birileri hastalanmaya hazırlanıyor öksürüyorlar ya da öksürmeden şuralarında bir sızı, uzaktan, üstlerine konduramadıkları bir sızılarla, böyle başladığını bilmiyorlar ya da bilmezlikten geliyorlar, çünkü beklemek çok korkunçtur, usul usul geleceğini bilerek ama ne zaman ölüm meleğinin kanadını açıp kendisini kapacağı anı bilmeden, bu meçhul anı bilmeden beklemek
Korkunçtur.
