“Üzülme” der, Mevlana...
“İstediğin bir şey olmuyorsa ya daha iyisi olacağı için... Ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur...”
Mevlana der ki;
Üzülme ve kızma hiç kimseye,
Yaptıklarından dolayı.
Aksine teşekkür et ihanet edenlere;
Sadakati öğrettikleri için.
Minnet duy yalancılara;
Doğrunun farkına varmanı sağladıkları için.
Mutsuz edenlere dua et;
Mutluluğu daha derin hissettirdikleri için.
Herkesi sev;
Yaşamına iyi kötü bir anlam kattıkları için.
Hayat bu yüzden daha güzel,siyahla beyazı farkettirdiği için.
ncitme! İncittiğin yerden incinirsin.
Ben başkası ne düşünür diye yaşamayı bırakalı çok oldu canım ya.
Doğru adımlar, yanlış insanlarla atılmaz.
Bir şeylerin yoluna girmesi için. Her şeyin raydan çıkması gerekir bazen.
Sen doğru dur eğrisi belasını bulur.
Ve bir gün kalem diyecek ki; bu kadar yazdığın yeter! Artık çiz gitsin. Bob
Hayatıma şöyle bir dönüp baktığım zaman anlıyorum ki, ilerle
meme neden olan hep zor dönemlerdi. Karşılaştığım her Mürşid de
(bana kim yolluyorsa?), bu acılı dönemler sırasında ortaya çıkmıştı.
Her biri de bir süre sonra geçici olarak ortadan kayboldu, daha son
ra yeniden farklı bir surette ortaya çıktı. Niye benim Mürşid'imde ay
nı sistem işlememişti? Üzülme, der Hz. Mevlana ve devam eder: kaybettiğin herşey başka bir surette geri döner (OS, s.46).
İnci meselesi
Mevlana
“Ey inci, kırıldığına üzülme, parlayacaksın!” der
Jean Genet ise bir kitabında benzer şeyden bahsediyor.
“Beni yaralayan ve bana şekil veren köşeler ne kadar sivri, girinti çıkıntılarım ne kadar acımasızsa ben de o kadar güzel ve ışıl ışıl olacağım.”