Unutuyorum; hayat hakkında söylediğim, yazdığım, çizdiğim her şeyi. Unutuyorum; öfkelerimi, küsmelerimi, şikâyetlerimi, kurallarımı, dertlerimi, kâbuslarımı, öğrendiklerimi. Oysa hiç bitmeyecek gibiydi uzun akşamlar, acılar, ayrılıklar, kırgınlıklar, çok sevmeler, verilen sözler, söylenmek isteyip söylenemeyenler ve hasret. İşte ömür bitiyor şimdi. Ve biliyorum, biz küsüz ne zamandır. Bu saatten sonra da iyi anlaşacak gibi bir halimiz yok pek.
Aysu Altaş/Zamana Bir Mektup