Sultan II. Abdülhamid döneminde din, milletin ahlakını kuvvetlendirmek için değil, taassubu kökleştirmek için etkili bir siyaset aracı olarak kullanılmıştır. Camilere hoca diye birtakım cahiller kalabalığı dağıtılmıştır. Bu cahil imamlar halka "Şunu yapmazsanız bu felaket olur, bunu etmezseniz cehennem ateşlerinde yanarsınız" gibi faydasız vaazlarda bulunur, halka faydası dokunacak hiçbir şey söylemez veya söyletmezlerdi. Bu vaazlar yoluyla, halkı korku ve baskıyla yönetmek amaçlanmıştı.