"Sanki kaleye dün gelmişim gibi," diyordu Drogo.
Gerçekten de öyleydi. Dün gibi geliyordu ama zaman geçmişti, o hareketsiz, herkes için aynı, durağan yani, ne mutlu olanlar için daha yavaş ne de talihsizler için daha hızlı olan ritmiyle akıp gidiyordu.