Sylvia kapatma gözlerini.
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;
Açarım gözkapaklarımı ve doğar herşey yeniden.
(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Sylvia Plath
Dik Yokuşta Çelmeler
Hayat, kahrın her haliyle işkenceli raks,
Yazılmamış zalim kaderime gülmeler;
Ellere gül bahçesinde huzur dolu vals,
Bana nasip olan dik yokuşta çelmeler...
Cehennem söner görse fitne ateşini,
Zalimler şer narına har eklemekteler;
Kanatsız akbabalar kemirir leşini,
Ölen umuduma dik yokuşta çelmeler...
"Cennet" altı harfli tabi, bunu bilirdim,
"Cehennem" de altı harfli sözcükmüş meğer;
Kerbela kılıklı şu "bahtım"dan tiksindim,
Her anı, mazluma dik yokuşta çelmeler...
Doktor MBC
Kafamda uydurmadım seni görerek bekliyorum seni Mervem
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;
Açarım gözkapaklarımı ve doğar her şey yeniden.
(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini
Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı söylediğini.
(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
Devrilir gökten Tanrı, solar cehennem ateşleri:
Melek ve Şeytan'ın adamları çeker giderken:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Hayal ettim söylediğin yoldan döneceğini,
Fakat yaşlandım, artık unuttum ismini.
(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
Bir fırtına kuşunu sevmeliydim seveceğime seni;
Hiç değilse baharda göğü şenlendirir gelirdi.
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.)
Deli kızın aşk şarkısı, Sylvia Plath
"GENÇLİĞİMİ BIRAKTIM SOFYA’DA..."
Tarihte nice aşk öyküleri vardır ama beni Atatürk’ün bir cümlesi her zaman dağıtır. Ankara’da Bulgar Kooperatif Tiyatrosu’nun oyuncularıyla sohbet ederken, ‘gençliğimi bıraktım Sofya’da’ demiş. ‘Bir kız sevdim ama bana vermediler."
Hadi gelin gerçek bir aşk öyküsüne doğru yolculuğa çıkalım:
Mustafa Kemal Atatürk görev icabı Sofya’ya gider.
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;
Açarım gözkapaklarımı ve doğar her şey yeniden.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.
Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini
Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı
19. Yy eserlerini okurken bir gülesim geliyor. Saraylarda vals yapan soylu çiftler, aşkın pençesinde dükler düşesler… çiçekli bahçelerde, romantik romantik akan nehirlerde duygu yüklü geziler… ah! diyorum, nasıl da haberiniz yok hiç bir şeyden. Elli yıl sonra o güzel duygularınız o güzel bahçelerde üzerine basıp geçtiğiniz çiçekler misali örselenmeyecek gibi. Savaş edebiyatı okumak insana bunu yapıyor
