E
@varolusunciligi
Geçmişimize saygı göstermek geleceği de kapsayan tek harekettir.
Selçuk Üniversitesi
İstanbul
2002
102 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hadi kaldır kıçını oturduğun minderden.
Burda bir başka hayat da olmalı.
Onu arayalım.
Hadi kalk.
Onu bulalım.
Bir zamanlar Petersburg
Sabah erken saatlerde harika oluyor kent: çiy, sessizlik ve çok da az insan... Her şey berrak.
Sayfa 16Kitabı okudu
Peki, çöpleştirilenler sadece "en alt" tabaka mı? İş ilanlarına göz attığımızda, en rutin işler için bile fazlasıyla donanımlı (mesela en az iki dil bilen, en az beş yıl deneyimli, vs.) elemanlar aranıyor; oysa bu işlerin çoğunda bilinen yabancı dillerin, parlak diplomaların alındığı üniversitelerde öğrenilen bilgilerin hiçbiri önemli olmayacak.
Okur Takip Önerileri
Peki, tüketimciliğin hayatın her alanına yayıldığı geç kapitalizmin yarattığı en büyük "öteki" ne acaba? Çöpler ve "çöp" addedilen insanlar değil mi? Bir yandan, kapitalist sistemin içsel mantığı gereği, malların çoğu (özellikle de bilgisayar, cep telefonu...) sadece birkaç yıl kullanılıp, modası geçecek şekilde tasarlanıp üretiliyor. Bu eşyaları "kullan, at" mantığıyla bir an önce yeni modelleriyle değiştirmeye şartlandırılıyoruz. Bunları çöpe attığımızda, Vietnam'ın bir köyünde Batı'nın yolladığı elektronik çöp dağlarını imha ederken zehirlenen yüzlerce kişiden haberimiz bile olmuyor, olsa da umursamıyoruz. Çöplerimizi yok etmeyi ve dönüştürmeyi, toplumun "çöp" saydığı en yoksul insanlara bırakıyoruz. Başka bir deyişle, yaşadığımız "kast sisteminde" dokunulmayacak şeylerle, dokunulmayacak kişiler (yeterince tüketemedikleri için toplumun "işe yaramaz" olarak damgaladığı insanlar) uğraşıyor.
Sayfa 184Kitabı okudu
Benim özgürlüğüm, ancak çevremdeki herkesin özgür olmasıyla mümkündür.
SosyalizmKitabı okudu
Bu para, makine ve güvensizlik dünyasında insan, imgelem gücü körelmiş, duyguları boğulmuş olan insan, ne güzelliği beğenebilecek, ne de gerçek bir sanat yaratısına girişebilecek durumdadır (...) İştahı yerindedir, oysa tad alma duygusundan yoksundur; kendine güveni çoktur, oysa ülküleri yoktur.
Sayfa 179Kitabı okudu
Aşk, iş ve paranın sadece doğru zamanda doğru yerde olmakla elde edilebileceğine inanıyorlar. Özellikle Amerika ve Avrupa'da yeni çocuk yetiştirme yöntemleriyle de, okullarla da özdenetim yerine özsaygı geliştirmeye çalışılırken, kendilerinin herkesten daha özel olduğunu, her yaptıklarının doğru olduğunu düşünen ve eleştiriye tahammülsüz, öğretmenlerinin kendilerinden daha bilgili olduğunu kabul etmeyen bir nesil yetişiyor.
Sayfa 179Kitabı okudu
Mutluluğun içeriğinin kişiden kişiye değiştiği söylense de, en önemli bileşenleri başarı (toplumsal statü) ve eğlence olduğunu dillendiriliyor. İşin püf noktası, herkesin bu değerleri özgürce seçtiğine inandırılması. Böylece, arzuları, korkuları, bildikleri ve bilmedikleri manipüle edilen insanlar aslında ruhen köleleştirilmiş olduklarından habersiz hale geliyorlar.
Sayfa 178Kitabı okudu
Çok sömürülmüş bunlardan biri de ithal tohumları zorunlu ektiren şirket-dev.
Asırlardır kendilerine yeterli bir hayat sürdüren üçüncü dünya ülkelerinin köylü nüfusu, Avrupa ve Amerika sübvanse ettiği için çok ucuz olan ithal tarım ürünleriyle rekabet edemediğinden, şehirlere ya da başka ülkelere göç etmek zorunda bırakılıyor. Bu ülkelerdeki açlık sorunu, "azgelişmiş" olmalarından değil, "çok sömürülmüş" olmalarından, yani tüm zenginliklerinin eski ve yeni sömürgeciler tarafından talan edilmesinden kaynaklanıyor.
Örneğin, Amerika'da satılan tüm malların kullandığı malzemelerin %99'u sadece altı ay sonra çöpü boyluyor. Tüm dünyadakiler bu hızla tüketseydi, beş gezegene ihtiyacımız olacaktı.
2000 yılında dünyanın en büyük 100 ekonomisinin 51'ini şirketler ve 49'unu devletler oluşturuyordu.
Sayfa 176Kitabı okudu
Bechtel ve niceleri
Özellikle 1990'lardan itibaren yasaları yapanın devletler, devletleri esas yönetenin "piyasa güçleri" yani çok uluslu şirketler olduğu ortada. Şirketler temel insan haklarına dair yasaları ihlal ettiklerinde bile üste çıkıp masum rolü oynayabiliyorlar. Örneğin, Bolivya'da suyun özelleştirilmesiyle, "suya sahip olan" Bechtel şirketi halkın evlerinin çatısına leğenler koyarak yağmur suyu toplamasını bile cezalandırmaya kalkmıştı. Suçtan bahsederken hep bireylerin işlediği "sokak suçları"ndan söz ediliyor, "şirket suçları"ysa medyada hiç yer bulamıyor ve örtbas ediliyor.
Şirket filminde belgelendiği üzere Monsanto'nun ineklerin süt üretimini arttırmak için kullandığı kimyasallar süte geçiyor ve insan sağlığını ciddi biçimde tehdit edici hale geliyor. Ama bunu anlatan bir belgesel hazırlayan televizyoncuların, bunu yayınlaması çalıştıkları televizyon kanalının reklam gelirlerini kesme tehdidiyle engelleniyor. Gıda endüstrisini elinde bulunduran birkaç şirket, aynı zamanda en büyük reklamverenler olduğu için, tüketicinin kendini doğrudan ilgilendiren bir konuda bilgi alma özgürlüğü de, gazetecilerin ve televizyon programcılarının gerçekleri açıklama görevi de engellenmiş oluyor.
Sayfa 174Kitabı okudu
Medya narsistik şan şöhret düşlerine zemin sağlayarak bu hayalleri pekiştiriyor, sıradan insanın kendini yıldızlarla özdeşleştirmesi ve "sürü" den nefret etmesi için cesaretlendiriyor ve gündelik varoluşun sıradanlığını kabul etmesini gittikçe daha da zorlaştırıyor (...) Büyüyen bir amaçsızlık, doymak bilmez bir açlık, seçilmiş bir azgınlığın sahip olduğu zengin deneyimlerle doldurulmayı bekleyen bir boşluk (...) Başkalarına değer vermemesi ve onlarla ilgilenmemesi kişisel yaşamını yoksullaştırır ve "öznel boşluk yaşantısı"nı pekiştirir. (...) Ayrıca, duygusal bağımlılık korkusu ile birlikte kişisel ilişkilerde takındığı güdümleyici, sömürücü tutum bu ilişkileri yavan, yüzeysel ve doyurucu olmayan ilişkiler haline getirir (...) Kronik biçimde sıkılan, umarsızca anlık samimiyet -gereklilikleri ve bağımlılıkları olmayan heyecanlar- arayan narsist, cinsellik konusunda pervasız ve sınır tanımazdır.
Seyahatte bulunduğu zaman vatanını ister, İstanbul'da yaşadığı vakitler kendisine üzüntüler, elemler yeren muhitinden kaçma arzusu duyardı. Onu daima ve her yerde işgal eden, sabit yalnız bir şey vardı: Rezzan.
Sayfa 127Kitabı okudu
