"Biz bu toprağa vurulmuşuz komutanım. Bunun kokusuna, otuna börtü böceğine. Vatan demişiz bir kere. Hani Âşık Veyse söyler ya, 'Benim sadık yarim kara topraktır.' diye, işte onun gibi bir şey.
İşten çıkıp evine zar-zor varan kişinin zihnî ve bedenî yorgunluğu o safhaya varıyor ki, içeri girer girmez bir sedire uzanıyor.
Söz yok, hareket yok, neredeyse nefes yok; bir ceset sanki.