benden bir öykü...
1-
Gece saat 00:37. Yarı uyur yarı uyanık
mayışma durumundayken hiçbir şey
düşünmemeyi başardığımda, beynimdeki zonklama katsayısından
dolayı delirmeye ‘’beş kala, delirmeye
Lakin günümüz insanı herhangi bir disipline teslim olmayı özgürlüğüne vurulan kelepçe sanıyor. Onun özgürlükten anladığı şey "nefsin özgürlüğü" dür. Dramatik olan da budur. Çünkü nefis "doymaz".