Yazdıklarımızı;
Yaşadıklarımız sanıyorlar
Oysa biz bazen
Yaşamak istediklerimizide yazıyoruz
Vazgeçtiklerimiz var
Geç kaldıklarımız var
Gecikenlerimiz var
Gelmeyeceklerimiz var
Sevdasına çay demliğinde hasret çektiklerimiz var
Ve bir de gelse bile
Bizi bulamayacaklar var.
"Allah için vazgeçtiklerimiz asla kaybettiklerimiz değildir. Aksine daha güzeliyle, daha hayırlısıyla bize dönecek olan kazandıklarımızdır. Helâle yaklaşmak için attığımız her adım, haramdan uzaklaşmak için sarfettiğimiz her çaba bizi en güzele yaklaştıracaktır."
Hayatımızı vazgeçtiklerimiz belirler. Bu yüzden bir karar alırken neyi seçtiğinden ziyade, nelerden vazgeçtiğini çok iyi sorgula. 
Anatole France
vazgeçtiklerimiz kadar yitiyoruz benliğimizden
ve belki de yittikçe
daha çok var oluyoruz.
içsel konuşmalarım
...
- Giderken düşürdüklerimiz/vazgeçtiklerimiz, “acı” haline bürünüp
geceleri taarruza geçiyor. Ne siperin var, ne de sığınağın, bi aklın,
bi de sen.
+ Gerçekten "acı"larınız taarruz etmek için geceyi mi bekliyor?
- Aslında beklemiyor; biz çağırıyoruz.
+ O zaman gece olunca nankör bir ikiyüzlülük ile kendi sürekli arka
plana atılan acılarımızı çağırıyoruz. Aslında acı istisnasız her zaman
bizimle.
- Her zaman..
+ Yorulduğumuzda ve cesaretimizi kaybettiğimizde yıllar önce
yendiğimiz düşüncelerin saldırısına uğrarız.
.