Acımasız insanlar
Hayat bana bugün insanların ne kadar acımasız olduğunu öğretti. Pencereye çıkan arkadaşımı gördüm. Serinlemek için dedi ama gerçekte intihar etmesinden korktuğum birisi ve onu zorla indirdim. Çünkü geçmişte yurt arkadaşımı intihar ederken ben tutmuştum. Çevremden ve akrabalarımdan o kadar çok kişi intihar etti ki...
Aynı ortamda bulunduğumuz
Hayat herşeyi insana yarım bırakır.
Okunmuş ve yarım kalmış kitap gibi,
Gözlerin bir başkasının gözlerde yarım kalmış gibi,
Sevmek isterken!
Karlı yollarda kalmış gibi,
Gülmek isterken!
Yârin gülüşü yarım kalmış gibi;
Tanrım hayat denen meçhul yaşam,
Hep insan da yarım kalmış,
Eğer tamamlanmış bir hayatım olsa...
Senin gözlerinde gülmek isterdim!
… yoksa senin o değerli ve sevgili varlığının yanında bir an için de olsa kalabilmek için mi yaratılmıştı?
Ivan Turgenyev
Beyaz Geceler
Bir coğrafyam var
görsen ne kadar güzel
Bir de sen varsın
Coğrafyamdan da güzel
Ve bir ben varım
Ne coğrafyamın gördüğü
Ne de senin gördüğün...
Kalabalıktan hoşlanmaman umurlarında değil, kimse senden bu yüzden hoşlanmayacak, kimse sessizliğini anlamayacak; kimse içinde kopan fırtınaları, omzunda eksik olan eli, buz tutmuş kalbini, gölgelerden saklanmak istediğini, yatağın altına süpürdüğün ağlama seslerini duymayacak. Herkes, her zaman bekleyecek. Ve seni çok sevdiğini iddia edecek bu insanlar, senin için ne kadar acı çektiklerinden bahsedecekler, aslında hep kafalarında kurdukları bambaşka bir seni beslemeye devam ederken