“Meğer ne çok biriktirmişim
Unutmam gereken şeyleri”
Şimdi hangi duvar dibinde
Kurşuna diziyorlar bizi
Hayat canhıraş bir telaş yumağına dönerken
Anlatılacak ne çok hikâye kalıyor geride
Başlarken yalnızsın, bitirdiğinde daha da yalnız.
Nartan atları mı sulayacaktı Suruç'ta
Nart ülkesinin uzun yeleli rüzgârlarını
Gel otur iki çift laf edelim seninle Ferdane
Metin kadehleri hazırlayadursun sessizce
Kısacık ömürlerine devrimler sığdıran
Arkadaşlar arkadaşlar arkadaşlar
Yaşamak ağır geliyor artık mezarlarınıza
Karanfiller bırakıp dönerken her defa
Hoşçakal ey hayat, bütün ömürler
Gibi bitiyor işte bizim de ömrümüz
Bir vedâ divanının solgun sayfalarıdır
Kenan ülkesinin ayı Yusuf'a benzer güzelim;
işte, senin oldu Mısır tahtı.
Zindana veda etmenin zamanı geldi şimdi.
Belli ki seninki kara, kapkara bir ütopya