" Etrafta kadınlar olunca dünya daha güvenli bir yer gibi geliyor. " sayfa 61
.
İnsanın en önemli amacı : Yaşamak. Özgürce , düşünmeden , kaygıları olmadan. Bu eserin ana karakterini çok sevdim. Dünya var olduğundan beri eminim her dönemde bu duygu var olmuştur - malesef ki devam ediyor - bitmesini temenni ediyoruz.
.
" Ben Ülker Abla yaşıyorum . Şimdilik ". Bu cümleyi okuduğum an tüm kadınların korkularını boğazımda düğümlenen tedirginlikte hissettim. Utandım , üzüldüm , yaralandım... İnsan acıları okurken tebessüm eder mi ? Ülker Abla bize bunu yapıyor. Hayatın içinden , sözleriyle , düşünceleriyle tüm kadınların sesi oluyor. Küfür etme şekliyle , sitemleriyle , endişeleriyle bizi yansıtıyor. Toplumsal sorunları dile getirirken konu arka planda kalmıyor. Göze sokmuyor mesajları. Mesaj kaygısı yok eserde . Bu konu hassas bir konu , prim yapmak için yazılmadığı aşikar.
Hadi bir çırpıda okuyun , karakterin anlattıklarına üzülün , gülümseyin ve "çok şükür" deyin. En iyi yaptığımız şey ... Acıları izleyip kanal değiştirir gibi atlıyoruz... Okumanızı tavsiye ederim . Vesselam ️