“For millennia I’ve craved this.” His low voice seems to vibrate against my skin. “For millennia I’ve been denied.”
"Yürümek iki mesafe arasında gidip gelmek değil yaratıcı bir eylemdir. Hem kendi yalnızlığımıza çekildiğimiz hem de toplum olarak bizi dönüştürecek bir ayağa kalkıştır. İki büklüm vücudun karşısında dikilmeye çalışan, attığı her adımda yeryüzünün gerçek bir parçası olduğunu fark eden Homo Viator'un eylemidir. Çünkü yürüyen insan kendi üzerine çöken kaygı, haset ve korku yumaklarını çözer, varlığını yeryüzünün ebediyen yeni olan kalbine düğümler. Yürüyoruz, işte bu düğümü atmak için."
Anlık zevkler barındırmayan mutlak sakinliğe bırakır.
Tekdüze bir gün gibi sürüp giden ılık bir mutluluktur tattığı:
sadece orada olmanın, kış güneşini yanaklarında hissetmenin,
ormanın boğuk gıcırtılarını işitmenin mutluluğu. Rousseau ormanda yürürken, dünyevi duyguların sağanağından kurtulmuş,
toplumsal arzuların artık nüfuz ennediği, nihayet ilk zamanlar-
daki gibi atan yüreğindeki coşkuyu dinler. Ayrıca bu gün boyu
süren yürüyüşlerde, -kendinde homo viator'u, yürüyen insanı-
kültürle, eğitimle, sanatla bozulmamış doğal insanı bulmaya
yönelik çılgın planının çatısını kurar: Kitaplardan ve entelektü-
el toplantılardan önceki, toplumdan ve ücretli emekten önceki,
maziye karışmış insandır bu.
“What is your name?” he asked. His voice shivered through me, and I found myself speaking.
“I am Isolde.” The answer slipped from my mouth, at war with my mind, which raged against him.
“Who are you?”
Again, I answered not of my own accord, my voice the whisper of a lover. “I am princess of the House of Lara.”
“Isolde,” he repeated my name, a rough growl that vibrated against my chest. “My sweet.”
İlişki sırasında bir yerde, ister oral seks yoluyla, ister kendi elinizle, ister partnerinizin eliyle, ister vibratörle ya da partnerinizin bedenine sürtünerek, devamlı ve iyi bir klitoral aksiyona girme ihtiyacı hissedeceksiniz muhtemelen.
