Eğer yaşamda gerçekten bir anlam varsa acıda da bir anlam olmalıdır. Acı da yaşamın kader ve ölüm kadar silinmez bir parçasıdır. Acı ve ölüm olmaksızın, insan yaşamı tamamlanmış olmaz.
Bir toplama kampındayken bile insan, onurunu koruyabilirdi. Dostoyevski bir keresinde şöyle demişti: "Korktuğum tek bir şey var: Istıraplarıma layık bir insan olamamak." ...Yaşamı anlamlı ve amaçlı kılan şey de insandan alınamayan bu ruhsal özgürlüktür.
"Bir insanın suçunu tam olarak açıklamak, suçunu ortadan kaldırmaya ve kişiyi özgür ve sorumlu bir insan olarak değil, onarılması gereken bir makine olarak görmeye eşdeğer olacaktır."