son sürat sana doğru koşarken beni vurdular
sen vurdun demiyorum ama beni vurdular
Sayfa 36 - dergâh yayınları
Erguvan bakışlı bir akşam üstü bir büyük caddede vurdular beni....
beni dudaklarımdan vurdular.
Sayfa 98 - ithaki yayınları
Sen Bilmezken
Yorgunum
Kırılmış bir kalbin parçalarını toplayıp getirdim
Emanet bıraktım sırtımı
Kimsenin bilmediği bir yükle
Henüz yenice ağırlanmış yağmurun ıslattığı sokaklardan geçerken
Bir çift göz gibi izledi(ler) beni pencereler
Sokak lambaları sanki birer fedai
Yolumu aydınlatmıyor.
Oturdum; derdimi dinledim.
"O" dedi
Çıkarıp cebimden bir inkar sözcüğü verdim ona
Aklımda bulamadım çünkü
Aklım büsbütün seninle dolmuş.
Saçların bir devri kapatıyor.
Sesimin kırıldığı tüm zamanlarda
Boynunu öyle bilinmez bir eğimle büküyorsun
(Ben artık hiçbir arananın bulunanı olamam)
Sen;
Kırlarda koşuyorsun
Papatyalar bileklerinden öpüyor,
Mahallenin kedileri bile başka dolaşıyor etrafında
Adının "Derya" olduğunu öğrendiğim günden beri.
İçim hiç rahat değil!
Şimdi hangi melek gelse alamaz bu tavrı üstümden
Beni bir yaşanmışlığın arka sokağında vurdular
Sen görmedin!
İnsanlar, bu kadar çok acı çekmeme rağmen beni suçlayıp dışladılar, bana vurdular. Böyle olsun istemedim. İstediğim bu değildi.
Sayfa 81Kitabı okudu
Son sürat sana doğru koşarken beni vurdular, Sen vurdun demiyorum ama beni vurdular.