Şuan gerçekten iyi hissetmiyorum. İçimdeki burukluğun sebebini bilmiyorum. İçip dağıtmak istiyor bir yanım bir yanım şayet şuanda olduğu gibi bağıra bağıra ağlamak. Bazen şu boğazımdaki yumruyu çekip atmak istiyorum. Daha kötülerini de atlattım inan. Beter gecenin daha beter gecesi varmış. Neye ihtiyacım olduğunu da bilmiyorum, ne istediğimi bilmiyorum. Hayatım boyunca arada kalmışlığı hep ensemde hissettim. Ne beyaz kadar temiz ne de siyah kadar kirliyim. Grinin en masum hâli olur mu? Olmamalı, surda duvarım dibine çöküp dizlerimi karnıma kadar çekip başımı gömüp kalsam. Kimse sormasın neyin var diye ben saatlerce acıma kulaç, sesizliğime sarhoşluk ekleyeyim. Kendime çevremdekilere nasıl davranmam gerektiğini yada ne diyeceğimi bilmiyorum. Şuan düşmanım bile olsa yanimda otur iki dakika omzunda ağlayayım diyebilirim. Şu arafimi yerin dibine sokmak istiyorum.
Sana Bir Tanrı Getirdim
Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi
Hani sen iyiydin
Halden anlardın
Hani sen git demiyecektin bana
Ve ben herşeye rağmen gelecektim
İçimde bir umut
Ellerimde olgun meyvalar
Dünya nimetleri
Sizler, tüm umutları kesilmiş insanlarsınız! Sizler, dört duvar arasına mahkûm olmuş insanlarsınız! Sizler... sizler, dışarıda ve içeride hiçbir işe yaramaz, dünyaya yalnızca gün saymaya gelmiş zavallı insanlarsınız! İşte buraya bir silah koyuyorum, işte umutlarınız ve yaşamınızı kısıtlayacak, birinizi daha hayattan silebilecek gerçeklik; bunu
“Şuan gerçekten iyi hissetmiyorum. İçimdeki burukluğun sebebini bilmiyorum. Bir yanım etrafı dağıtmak isterken diğer yanım sadece bağıra bağıra ağlamak. Beterin beteri var dediklerinde çok haklılar. Beter gecenin daha beter gecesi varmış. Ne hissettiğimi bilmiyorum, ne istediğimi bilmiyorum hayatım boyunca arada kalmışlığı ensemde hissettim hep. Ne beyaz kadar temiz ne siyah kadar kirliyim. Grinin en masum hali olur mu? İnan bana kime nasıl davranacağımı ya da ne diceğimi bilmiyorum. Şuan düşmanım bile olsa yanımda otur yanıma iki dakika ağlıyayım yanında diyebilirim, Şu arafımı yerin dibine gömmek istiyorum. Bence boşuna artık bu yalvarış. Ben yerimde debelendiğimle kaldım, her seferinde canımdan can gidişiyle kutladım kaybettiğim herşeyi..”
Gazap Üzümleri
John Steinbeck