"İnsan yağıyla ağırlaşmış dumanın arasından gökyüzüne baktım. Tanrı orada değildi. Soğuk, boğucu karanlık sonsuzluğa dek devam ediyordu... Ve biz yalnızdık. Hayatlarımızı yaşıyoruz, çünkü yapacak daha iyi bir şeyimiz yok. Mantığı sonradan buluyoruz. Boşluktan geliyoruz, kendimiz kadar cehennemlik çocuklar yapıyor ve boşluğa geri dönüyoruz. Başka hiçbir şey yok. Varoluş rastgele. Bizim ona yeterince uzun bir süre baktıktan sonra gördüğümüzden ayrı bir deseni yok. Bizim yüklemeyi seçtiğimizden başka bir anlamı yok. Bu omurgasız dünya muğlak metafiziksel güçler tarafından şekillendirilmiyor. Çocukları öldüren tanrı değil. Onları kasap gibi doğrayan şey alın yazısı değil. Kader değil onları köpeklere yem eden. Biziz. Sadece biz."
Atom bombasının ortaya çıkışı her şeyi değiştirdi, düşünce tarzımız dışında... Bu sorunun çözümü, insanlığın yüreğinde yatıyor. Bilseydim, bir saatçi olurdum.
|Albert Einstein
Bu dümensiz dünyaya şekil veren, müphem metafizik güçler değil. Çocukları öldüren, Tanrı değil. Onların doğranmasına neden olan kader değil, köpeklere yem eden kısmet değil. Biziz. Bizden başkası değil.