"Bir fıkra duymuştum.Bir adam doktora gider ve bunalımda olduğunu söyler.'Hayat sert ve acımasız .'der.Tehditkar bir dünyada kendisini yalnız hissettiğini söyler.
Doktor, 'tedavi basit.'der.Büyük palyaço Pagliacci şehre geldi.Git onu izle moralin düzelir.'
Adam gözyaşlarına boğulur. 'Ama doktor' der 'Pagliacci benim...' " -Watchmen
Artık fotoğrafa bakmaktan yoruldum. Parmaklarımı açıyorum. Fotoğraf ayaklarımın altındaki kumlara düşüyor.
Yıldızlara bakacağım. O kadar uzaktalar ki... Işıklarının bize ulaşması o kadar uzun sürüyor ki... Yıldızlara bakınca tek gördüğümüz, onların eski fotoğrafları aslında.
Sayfa 111Kitabı okudu
SEKS VE CİNAYETLERİN BİRİKMİŞ PİSLİĞİ BOĞAZLARINA KADAR GELDİĞİNDE BÜTÜN FAHİŞELER VE POLİTİKACILAR "KURTARIN BİZİ!" DİYE BAĞIRACAK...
BENSE FISILDAYARAK
"HAYIR" DİYECEĞİM...
Hepimiz birer kuklayız, Laurie ben sadece ipleri görebilen bir kuklayım.
Hala ayaktayım şafak sökerken, kalbim paramparça olmasına rağmen. Eksik dostlarımın sağlığına kaldırıyor olmalıydım kadehimi, bu komedyenlerinkinin yerine.
Sokakların oluklardan farkı yok, oluklar kanla dolu ve borular nihayet kabuk başladığında, haşaratın tamamı ölecek
Her şey bir sürü göz boyamayla dolu pislikten ibaretti.
Eğer tanrı o gece herhangi birimizin yaptıklarını gördüyse, pek de umursamıyor gibiydi.
Watchmen I 2009
Babam bir saatçiydi. Einstein, zamanın göreceli olduğunu keşfettiğinde işini bıraktı.
Stood on firelight, sweltering. Bloodstain on chest like map of violent new continent. Felt cleansed. Felt dark planet turn under my feet and knew what cats know that makes them scream like babies in the night. Looked at sky through smoke heavy with human fat and God was not there. The cold, suffocating dark goes on forever, and we are alone. Live our lives, lacking anything better to do. Devise reason later. Born from oblivion; bear children, hellbound as ourselves; go into oblivion. There is nothing else.
Existence is random. Has no pattern save what we imagine after staring at it for too long. No meaning save what we choose to impose. This rudderless world is not shaped by vague metaphysical forces. It is not God who kills the children. Not fate that butchers them or destiny that feeds them to the dogs. It’s us. Only us. Streets stank of fire. The void breathed hard on my heart, turning its illusions to ice, shattering them. Was reborn then, free to scrawl own design on this morally blank world.
Sayfa 204 - VI: The Abyss Gazes AlsoKitabı okudu
I tread a lurching timber world; a reeking, salt-caked hell; and yet, perhaps, no worse a world than yours, where bishops stroll through charnel yards with pomanders to smell; where vile men thrive and love crawls on all fours.
Sayfa 174 - V: Fearful SymmetryKitabı okudu