"Niye karla birlikte erimeyeydim ki? İnsanın yaşadığına dair bir hissi yoksa eğer, karla birlikte erimek isteyebilir."
Sayfa 181Kitabı okudu
Size bir şey diyeyim mi, hayatımızın değeri yok, lanet olsun. Bütün rüyalarımızın, hayallerimizin, umutlarımızın...
Çok yorgunsam, mutlaka okumalıydım, yoksa uyuyamazdım. Sarhoşsam da öyle. Anlamazdım, ama okurdum. Zaten hemen anlamak da gerekmez. Ne kadar yaşarsan yaşa, hayatı anlıyor musun sanki.
Bazen okurum, sonra kendimi düşünmeye başlarım, keşke yaşamım şöyle olsaydı diye. Çünkü başkasının yaşamı seninkinden daha mutsuz olduğunda bile, bazen kendininkini onunkiyle değiştirmek istersin.
Bana göre, yaşamla ölümü birbirine müzik kadar hiçbir şey yaklaştıramaz
Sayfa 70Kitabı okudu
Birinin neye baktığını bilmek mümkün müdür? İnsan, buna veya şuna baktığını düşünür, oysa o içine bakıyordur belki de.
Sayfa 26Kitabı okudu
Yeni ve daha iyi bir dünyadan başka inanacak pek bir şey yoktu.
Sayfa 84Kitabı okudu
Düşünün, zaman geçiyor ve gerçekleşmemiş niyetler kalıyor geride.
Sayfa 37 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Bir insan gidince, orası artık aynı yer olmaz. Bir insanın tek yeri, insanın içindedir. Buraya, başka bir yere ya da nerede olursa olsun oraya bağlı olmaksızın. Şimdi veya herhangi bir zaman. Dışarıdaki her şey yalnızca yanılsama, durum, rastlantı, yanlış anlama. Bir insan kendisinin yeridir, özellikle son yeri.
Sayfa 284Kitabı okudu
Ne yapacağınızı bilmediğiniz bir durumda gözyaşları daha uygun görünür.
Sayfa 213 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Suyla şaka olmaz. Suyla, ateşle, yazgıyla.
Sayfa 57 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kitaplar, insanın içerisine doğduğu değil, kendi seçimi olan bir başka dünyaydı.
Sayfa 126 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bir şey yapmıyorsan, düşünmeyeceksin. Düşündüler düşündüler, ne buldular? Dünyada
iş yapandan daha çok düşünen olduğu için dünya bu durumda ya.
Ölüme tepeden bunca uzun zaman bakılmaz. İnsanın boynu tutulur. Yalnızca havaya veya leyleklerin nasıl uçtuğuna
bakmak için yukarı çevirir kafasını insan, ölümse seni aşağıya çeker. Başını yukarı kaldırmışken ağlamak bile zordur.
Gözyaşların boğazını tıkar, gözünün yerine midene akar.
Gerçi yaşayacak bir şey olması o kadar önemli mi? Belki de her şey boş, insan sadece boşa kürek çekmeyi seviyor. Kim bilir, yaşamak, Tanrı'nın buyurmayı unuttuğu on birinci emirdir belki.