Çok sentez içeren ve bazı cümleleri aklın bile alamadığı trajik bir öykü...
Bir roman ne kadar çok konuyu içerebilir, ne kadar düşüncesel, zıt ama bir o kadar da sadece ve akıcı olabilir ise işte o kadar olmuş.
Okuduktan sonra belki bir daha okuyacağınız, aynı cümleleri tekrar tekrar okuyup sindirmekte zorlanacağınız türden.
Siyaseti, dini ve psikolojiyi duygusal bir karmaşa olarak aktarmada başarılı olsa da bazı sayfaların çok uzun bazı sayfaların ise gereğinden kısa olduğu fikrindeyim.