Unutmak...
Dünyadaki en iyi ilaç ama bence en kötü şeylerden biri ... Evet tekrar yaşamak ya da mutlu olabilmek icin ama bize ait olan öfkeyi yada acıları neden unutuyoruz ki hata belki hayatımızda o kadar onemli o kadar değerli olan şeyleri hic var olmamış gibi unutuyorsak ...bu önlenemez zamn durdurulamaz ama bize ait hislerini ya da başka şeyleri unutmak ne kadar acı
Final
Demek, hiç bir şeyi unutmuyorsun peki
Öyleyse; elveda, haydi git
Birbirimize söyleyecek hiç bir şeyimiz yok;
Müsaade ediyorum, gidebilirsin
Maamafih biraz daha bekle
Yağmur yağıyor...
Bekle ki, kesilsin
Çocukluğumuz…
Hani o okula ilk başladığımız zamanlar…
Öğretmen derste bize bir şeyler anlatmaya çalışırken pencereye kayan gözlerimiz ve ders vakti bomboş gözüken bahçede oynayan hayallerimiz… Teneffüs zili çaldığında kalabalığa yakalanmamak için depar atan bacaklarımız… Düştüğümüzde kanayan dizimize rağmen pes etmeyen inatçılığımız…
Vaz geçtin mi?
- Vaz Geçtim
+ Veda ettin mi?
- Hiç benim olmayan birine veda etmem.
+ Unuttun mu onu?
- Unutmuyorsun alışıyorsun.
+ Ne diye bu kadar direndin?
Ben bizi farklı sanmıştım.
+ Peki ya hakkın
Bazı haklar "Helal" edilmez.
Kime daha zor paylaşın ve yorumlara gelin
Gidene mi zor kalana mı? Cevapsız bırakılabilecek kadar zor bir soru bence. Bir çoğumuz düşünmeden kalana cevabını verir. Giden niye gitmiştir diye düşünmezler, düşünseler bile gidenin yorulduğunu, daha iyisini bulduğunu düşünürler. Ya aksi olduysa? Kalanın büyük hataları varsa ve bunları yapmaya devam ediyorsa ve giden de hala çok seviyorsa
Hasan Hüseyin
KIZILIRMAK
Silâh ve şarkı
ben bütün karanlıkları bunlarla yendim
doğacak çocuğumun kanında esen
emekçi karımın dimdik bakışlarında
ve çetelerin sipsivri uykusuzluğu
bundan yaklaşık otuz sene önce ben dört beş yaşlarındayken sürekli resim çizip, çizdiğimi kuru boya ile boyardım.. timsah, kedi, köpek, çiçek, böcek, araba, ev, dağ bayır, güneş, bulut.. çizer çizer içlerini kendi istediğim renklerde boyardım.. bu bende bağımlılık olmuştu o zamanlar (tabii o zamanlar farkında değilim bağımlı olduğumun..) neyse
Bir Kadın Vardı…
•••••••••••••••••
Nûh Aleyhisselâm Zamanında, Nûh Aleyhisselâm’a Olan Sevgisini ve İmanını Belirtebilmek İçin Her Gün Yanına Gelir, Bir Tek İneğinin Verdiği Sütü, Ona Hediye Getirirdi. Bu Sütü Bâzen Yoğurt Ettiği de Olurdu.
Kadın Duymuştu, Yakında Büyük Bir Tufan Olacak, Aylarca Sürecek, Bu Tufanda Ancak Hazreti Nûh’a İnanıp
Ben seni çok sevmiştim habuki.. Seni en çok ben tanıdım, en çok ben sevdim, en çok ben kıskandım... Sende seviyordun ya.. İşin garip yanı bu işte.. Seviyordun, beni bırakmayacağına yemin ettin, söz verdin. Evet, sözünü tuttun.. Hiç bırakmadın, bana hep iyi şeylerden bahs ettin, mutluluktan, sevinçten, en önemlisi de aşktan.. Bir gün sordum sana "ben gidersem, naparsın?" diye, sen şakayla "6-7 ay sonra unuturum seni biter" demiştin. Neden unutmuyorsun beni, niçin unutamıyorum seni?.. Neden her gece Ayın ışığı odama gelince, o siyah bakışların da ışıkla birlikte sızıyor odama? Seni unutmalımıyım? Ya belki de, kalbime gömüp sadece öleceğim günü beklemeliyimdir? Ben artık sensiz ne kafamı, ne de yüreğimi toparlayamıyorum.. Bir gün uyanmadığım bi sabah olursa eğer, beni affet sevgilim... Seni hâlâ seviyorum