"Herkesin dünyası,kendine yettiği kadardır."
Insanların sevgiden kaçmasının belki de en büyük nedeni, sevginin cesaret istemesidir..
Bazı insanları kafamızdan silmeye çalışsak da hayaletleri beraber gittiğimiz yerlerde gezinip durur..
Öyle bir yoldayım ki önümü göremesem de doğru yöne gittiğimi anlayabiliyorum..
Hayat, tek bir sonuca varmak için fazla renkliydi.
Su kokusu olmaz demeyin. Akpınar'ın suyundan içmeyen ne bilsin. Kaynağından yeraltına ininceye kadar üzerine eğilen, dökülen ne kadar yarpuz, kekik, çiçek kokusu varsa hepsini yüklenmiş gelmiş. Klor kokmuyor, naylon kokmuyor, mis gibi su kokuyor, pınar kokuyor, biraz da canımın içi toprak kokuyor. Güz gelip gazeller döküldüğünde, yağmur çiselendiğinde, her bahçeden bir duman yükseldiğinde her yanı kavurma kokusu sarardı. Bir selam verin girin avluya. Taze ekmek, bir tas kavurma. Oturup bir köşede yersiniz artık. Artık kimse kavurma kaynatmıyor.
Sayfa 227Kitabı okudu
Med Cezir'lerin olduğu...
Halden hale giren, bazen dingin, bazen dalgalı, bazen coşkun.
Öfkemiz, sevincimiz, hüznümüz, tebessümümüz var.
Büsbütün bir halde değiliz hiçbir zaman.
An an, gün gün değişmekteyiz.
Mevsimlerden çıkıp mevsimlere girmekteyiz. Ay'ın on iki hali gibi halimiz var bizim. Güneş'in açıları gibi değişkeniz.
Bir dağ yamacından da esmişliğimiz vardır,
çölleri toz duman etmişliğimiz de.
Bulut bulut gölge olmuşluğumuz da vardır, şimşek şimşek yıldırım gibi düşmüşlüğümüz de...
Yağmur olup yağmışlığımız da vardır,
esip gürlemişliğimiz de...
Tabiat'ın bağrında bir yerde halden hale girmişliğimiz de vardır.
İnsanız biz.
Gökkuşağının her rengine bürünmüşlüğümüz vardır.
Öykünüp her haline, tabiat gibi olmuşluğumuz vardır.
Sayfa 142Kitabı okudu
"Aşk ateş, rüzgâr bela, yağmur gözyaşı, toprak ise vuslattır..."
Sayfa 128 - hayykitapKitabı okudu
"Tutuşup yanmak, rüzgâra karışmak, yağmur olup toprakla buluşmaktır."
Sayfa 128 - hayykitapKitabı okudu
"Rüzgâr yaprağa, yağmur toprağa, bülbül güle Aşk'ı anlatmaktadır."
Sayfa 123 - hayykitapKitabı okudu