Etrafıma ördüğümü sandığım yüksek duvarların, kağıttan kuleler gibi çöküverdiği de oldu. Öyle defalarca değil, ama arada sırada oldu işte. Duvarlarım, ben farkında olmadan yok olmuş, ben de dünyanın ortasında çırılçıplak kalakalmıştım sanki.
Çevreme yüksek duvarlar örmüştüm; hiç kimsenin o duvarlardan içeri girmesine izin vermiyor, kendim de duvarların dışına çıkmamaya özen gösteriyordum. Böyle bir insandan kim hoşlanır ki?