"Satranç insanoğlunun icat ettiği öteki bütün oyunlar arasında kendini bağımsızca rastlantının her türlü tiranlığının dışında tutan ve zafer taçlarını yalnızca tine ya da daha doğru bir deyişle, tinsel yeteneğin belli bir türüne sunan tek oyundu."
Kitabı okurken ağlamasam bile etkiledi. Toplumda aptal olursan insanlar senin cehaletinden dolayı seni sevmeyecek. Fakat çok zeki olursan insanlar seni kıskanmaya başlayacak. Bu cümleyi anlatıyor kitap kısacası. Kitaba olumsuz bir eleştiri yapacak olursam kitabın ilk 50 sayfasında Charlie adlı ana karakterin düşük IQ'lu olduğunu anlatmak için çok fazla imla hatası yapılmış. İlk 50 sayfayı zor okudum.
"Bana ne olacağı önemli değil, henüz dünyaya gelmemiş bazı insanların hayatına bir şeyler katabilirsem eğer, kendimi binlerce kez normal bir hayat yaşamış gibi hissedeceğim. Bu da bana yeter."
"Önceleri, bana gülüyorlar, cehaletimden ve yavanlığımdan dolayı beni küçük görüyorlardı; şimdi de bilgimden ve kavrama yeteneğimden ötürü benden nefret ediyorlardı. Neden? Tanrı aşkına, bunlar benden ne istiyorlardı?"