Bu Âyetleri Bir de Şöyle Düşünelim...
Hepimizin çok iyi bildiği, hatta sohbetlerimizde delil olarak sıkça okuduğumuz Âl-i İmran suresindeki şu âyetler üzerinde farklı bir düşüncemi dile getirmek istiyorum.
▪️ “De ki, eğer Allah’ı seviyorsanız bana tabi olunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın, Allah çok bağışlayan, çok merhamet edendir.”
▪️ “De ki, Allah’a ve
Bir nefesin gölgesinden doğma bizler
Dolanıp durmaktayız terk edilmişliklerde
Bizler, yani sonrasızlıkta yitirilenler,
Kurbanlarız, adandıklarımızı bilmezcesine.
Dilenciyiz sanki, yok benim diyebileceğimiz,
Kapalı kapılar önünde birikmiş delileriz.
Körler gibi kulak kabartmışız, içinde
Fısıltılarımızın yitip gittiği sessizliğe.
Hedefi olmayan
Ağırlaşan göz kapaklarım, hayalinle açık kalsın
Baksın dursun mu istiyorsun yorgun geceye?Sana benzer gölgeler oynaşırken gözlerimin önünde?Durmadan bölünsün mü yani sence uykularım,Kendinden ayırıp yanıma ruhunu mu gönderiyorsun,Yuvasından böyle uzakta, ne yaptığımı gözlesin de,Kıskançlığına yön versin, hedef göstersin diye.Yok yok, aşkın büyükse de o kadar da değil şuan,Gözlerimi hep açık tutan, benim aşkım aslında;Benim kendi gerçek sevgimdir, dirliğimi bozan,Durup dinlenmeden bekçilik ettiren senin uğruna.Senin nöbetindeyim ben, sen uyanıkken başka yerde;Benden çok uzaklarda, başkalarına çok yakınken.
Çeşmenin suyu akıyordu, nehrin suları akıyordu, gün geceye akıyordu, şehirdeki yaşam ölüme akıyordu; adet böyleydi, zaman ve devran kimseyi beklemezdi; çok geçmeden fareler deliklerinde koyun koyuna uyumaya başlamışlardı, maskeli balonun ışıkları akşam yemeği için ışıl ışıldı, yani her şey doğal akışına uygun ilerliyordu.
Sayfa 143
