youtube.com/watch?v=7Alv5wf...
xxxxx
Yedi kazanlı cehennemde tek başına yanmak...
kurtulduğum pusuların hesabını verirken,
ve gömdüğüm şiirlerin günahı karşımda kahkaha atarken,
basit değil, Diri diri Yanmak...
İnan bana Kolay değil,
örgütsel doküman diye el konulan
sayfalar dolusu hayalin kokusunu aramak.
ve özlemek, kan
sana hiç bahsetmemiştim ama, muhakkak duymuşsundur: evliliğimizin dördüncü yılında nazlı, evi terk etmişti. nasıl derler, bir başkasına kaçmıştı. acıklı bir durumdu. ne yapacağımı bilmeden odalarda dolaşıp durdum. karımın resimlerine baktım. bir şeyler yapmak, birilerine gitmek, ne bileyim dert yanmak, ondan şikayet etmek, bana yapılan bu
"İnsanlar aslında aydınlıktakiler ve karanlıktakiler olarak ikiye ayrılır. Karanlıktakilerin sayısını azaltıp aydınlıktakilerin sayısını çoğaltmak, işte hedef budur. Bu yüzden 'Bilgi', 'Bilim!' diye bağırıyoruz. Okumayı öğrenmek ışığı yakmaktır; tüm hecelemeler kıvılcımlardır. Zaten aydınlık demek illa ki sevinç anlamına gelmez. Aydınlıkta da acı çekilir; ateşin fazlası yakar. Alev kanadın düşmanıdır. Uçmaya ara vermeden yanmak dahinin mucizesidir. Bilgilendiğinizde ve sevdiğinizde daha fazla acı çekersiniz. Gün gözyaşlarıyla doğar. Aydınlıktakiler en azından karanlıktakiler için ağlarlar."
Victor Hugo - Sefiller
'Yanmak', 'yakmak', 'sönmek' bunlar kötü fiiller. Anneannem 'ışığı dinlendir' derdi. Kötü fiiller, ocağını söndürmek. 'Işığı dinlendir.. Işığı uyandır.. 'Nasıl bir gönül terbiyesiydi anneanneminki?..ve biz galiba bu coğrafyada neyi nasıl anlatacağımızı ve anladığımızı hiç bir zaman kuramadığımız "Gönül terbiyesi"den mi .?
İNTiHAR NOTLARI
-Kurt Cobain: “Ben çok ümitsizim! Artık eski tutkum yok, ve şunu hatırla, sönüp gitmektense yanmak daha iyidir.”
-Nilgün Marmara “Hayatın neresinden dönülse kardır.”
-Virginia Woolf: “Yaşamak neden böyle içler acısı, neden bir uçurumun yanıbaşından geçen daracık bir yol gibi”
-Hunter Thompson “Artık bana ihtiyaç yok. Sıkıcıyım ve huysuzum.Yaşımın olgunluğunda davranacağım.Bu acıtmayacak.”
-Heinrich Von Kleist: “Yeryüzünde artık öğrenip edineceğim hiçbir şey kalmadığı için ölüyorum. Elveda!”
-Romain Gary: “Çok eğlendim, hoşçakalın ve teşekkürler!”
-İlhami Çiçek: “Yalnız hüznü vardır, kalbi olanın.“
Şiir Denemesi ( Allah aşkıyla ilgili ) İyi kötü her yoruma açığım.
Bu ateş içimi yakıyor
Bırak yaksın
Alev alev yanmak isterim
Kül oluncaya dek
Yanan bedenim ve ruhuma
su değmesin isterim.
Erimek tadılmamış hazların ortasında
Sevgiden kanatlarla bir boşluğa yükselmek
Yaşamak dolu dizgin ve her gün biraz ölmek
Zevklerin sonsuzluğa açılan sofrasında
Akar ta, içimize çeşmelerinden sükun
Dopdolu göllerinde gezer beyaz bir kuğu
Huzur; o sevilmeyen kaplerin unuttuğu
En eski bir seraptır ellerinle sunduğun
Büyük bir yangın gibi ateşin dudaklarda
Duyarken özlemini en uzak bir yıldızın
Sırrına eremeyiz nasıl yandığımızın
Bir gün o ateş bizi alev alev sarar da.
Ne kadar tutuşsak boş, hala yanmak isteriz
Ellerindeki bir şey çeker bizi derine
Bir büyü varmış gibi dalarız gözlerine
Biliriz kanılmasın, yine kanmak isteriz
Bir rüyadan silkinip görürüz tek gerçeği
Çeker bizi o tutku eşiğinden ölümün
Anlarız hayallerin bizi terkettiği gün
Dünyada tek gerçek var, SENİ SEVMEK GERÇEĞİ
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Bir 28 Kasım Hikayesi....
O sabah bir amaç için uyanmıştık, sevdiğimiz uğraşları öğrenmek için. Kasım'ın 28 iydi. Saat tam 10:10 u gösteriyordu, ki ben geç kalmıştım. Tam o anda bir adam gördüm. Dünya'da bu kadar güzel güleni yoktu. Onunla o geçireceğim en güzel 28 di işte...Hiç bu kadar konuştum mu, onu hatırlamıyorum. Hiç bu kadar dinlendim mi onu da hatırlamıyorum. Adım attıkça, güzelleşiyordu dünya. Hakkında biraz bilgi öğrendiğim, çokca gülümseyen, az konuşan...Hikaye uzun ve çok güzel...Kırıldığınız anlarda bile, mutlu olabilmeyi, yuva olabilmeyi becerebilmek...Aile olma kavramının uzak olduğu bir insanın, aile olmak için kafasında hayallerinin olmasını anlayabilir misiniz? Tek olmaktan daha kocaman bir olmaya dönüşmek...Yanmak...Sonra mı, sonrası son işte...Sonu mu...Boşverin...Yanan ateş, söner mi?
Oruç Aruoba'nın dediği gibi..
"bu yüzden, ateşini ’beslemen’ gerekir : tam zamanında, tam yerine,
yeni yanacak odunlar koyman; belirli bir yanı tükenmeğe
yüztutmuş odunları biribirlerine göre çevirmen; yanamayarak
tütmeğe başlamış odunları yanabilecekleri bir konuma getirmen
— bir sürü düzenleme, ayarlama…
ateşini kendi haline bırakamazsın — bırakırsan, tükenip söner…"