Sık sık yokladığım her birinden hayatımda bir iz bulduğum ve herkeste yankı uyandırabileceğini düşündüğüm şiirler;
*Penye ve Hakikat / Osman Konuk
*Seksapel Seksen Papel / Murat Menteş
*1948 Yazına Güzelleme / Ergin Günçe
*Ofelya / Arthur Rimbaud
*Mor Külhani / Ece Ayhan
*Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendiye / Turgut Uyar
*Kafiye / Necip
ışığım söndü. kalbim dindi.
bir anka masalıydı yaşadığım
sondum, sonuncuydum
yalnızlık ancak bu kadar taşardı,
fışkırırdı bazan, öyleydi
ve usulca akardı kalbimden...
olsa olsa ömrümle yaşıttı.
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğmelediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak
kendime sığındım
Beni yalnızlığımla vurdular o gece vakti
Kalbimi suyla yudular o gece vakti
Öldüğümü bile söylemediler
Bedenime sözüm vardı bir şafak üzre
Alnımı kumla ovdular o gece vakti
Teninde ışıyan bir ışık çiçeği
Bu kadar yoracağını bilmezdim
sevgilim... benimle yıka ellerini.
Ahmet ERHAN- Yarasanın 21 Şiiri
mesela, alfabenin 14. harfinde ölmek
yarım kalmış bir ansiklopedinin sayfalarında kalmak…
adamım,
kendini kıran bir dal kadar yalnızım…
ne kadarsan öyle gel
kabulüm
sayım suyum çok.
ben öleyim ücralarda
ey şehir uleması
siz tıpış tıpış yaşayın!
-Ahmet Erhan-
11
Beni yalnızlığımla vurdular o gece vakti;
kalbimi su ile yuğdular o gece vakti,
öldüğümü bile söylemediler!
Bedenime sözüm vardı bir şafak üzre,
alnımı kumla ovdular o gece vakti.
YARASA’NIN 21 ŞİİRİ
ölüm rengine bürünmüş
bir ahmet erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğümlediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak