“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.”
Vişne Bahçesi
Ölüm
korkusu hayvansal bir korkudur... Onu altetmek gerekir.
Ancak ölümden sonraki hayata inananlar bilinçli olarak korkarlar ölümden,
çünkü günahlarının ağırlığı altında ezilirler...
...
Dünyada
mutluluk verebilecek tek şey,
taze, şiir dolu,
insanı hülyaların dünyasına çeken bir aşk olabilir ancak!
Ben böyle bir aşk yaşamadım daha!
❝
Adına aşk denilen,
özgürlüğe ve mutluluğa
engel o küçük ve saydam şeyin çevresinden dolanıp geçmek:
işte bizim yaşamımızın amacı ve anlamı, ileri!❞
"
...diyorum ki,
halkın kendisi iyi ama düşüncesi kıt."
~ Anton Çehov, Vişne BAHÇESİ
cehenneme bir bilet alabilir miyim?
sana sesleniyorum al beni buradan
beceremedim, alışamadım buraya
söyle neredeysen ben geleyim
ben neredeyim bilmiyorum al beni buradan
kayboldum bu şehrin karanlık, dar sokaklarında
dayanamam artık bu şehre bakmaya
söyle neredeysen geleyim
cehenneme bir bilet alabilir miyim?
gökyüzü beni kabul etmiyor
ama tüm bunlar nasıl oldu da böyle
V: Wanda , neler hissettiğini tahmin etmek istemem ama öğrenmek isterim. Bana anlatmak ister misin? . Seni rahatlatır mı bu?
W: O konuda konuşmanın beni rahatlatacağını nereden biliyorsun?. Beni rahatlatacak tek şey onu tekrar görmek. Üzgünüm.. , çok yorgunum... Bu tıpkı bir dalganın beni tekrar tekrar kıyıya vurması gibi , beni bayıltması ve ayağa kalkmaya çalıştığımda üzerime gelmesi gibi. Ve ben.. Beni boğacak.
V: Hayır boğmayacak.
W: Nereden biliyorsun?
V: Çünkü her şey kederli olamaz , değil mi? . Her zaman yalnızdım , bu yüzden eksikliğini hissetmiyorum. Tek bildiğim bu. Hiç kayıp yaşamadım çünkü asla kaybedecek kadar sevdiğim biri olmadı. Ama aşk sebat etmiyorsa keder nedir ki? ...
mümteni..
Uzun zamandır istediğim tek şey
güzel bir sabaha uyanabilmek sadece..
Çünkü güne nasıl başlıyorsan
günün sonunda da öyle koyuyorsun başını yastığa.
Gün boyu biriktirdiğin bütün ağrılar
bütün sancılar, bütün kırgınlıklar
senden önce uzanıyor sanki yatağına..
Uyuyamıyorsun..
Baktığında yılar geçmiş gibi sen gideli.
Geride kalan zaman sanki göz açıp