"Dahası var. Şeker portakalı fidanını hemen kesmeyecekler. Kestiklerindeyse uzaklarda olacaksın ve hiç hissetmeyeceksin."
Hıçkırıklara boğularak dizlerine sarıldım.
"Hepsi boşuna, baba... Hepsi boşuna..."
Tıpkı benimki gibi yaşlarla sırılsıklam olmuş yüzüne baktım ve bir ölü gibi fısıldadım:
"Kestiler bile baba, bir haftadan fazla oldu, şeker portakalı fidanımı kestiler."