Küçük bir melek gibi güzel, melül ve hüzünlüydü.
Sayfa 28
Beni anılara, rüyalara düşman olan şu dış dünyadan bir tek sözcükler ve cümleler koruyabilirdi.
Sayfa 10
Pek çok kez rüyalarımda yanında oluyorum. Ya da hep seni düşünüyorum.
Sayfa 8
Sen ve anın yağmur damlaları gibi dans ediyorlar masamın etrafında.
Sayfa 8
Ben kitapların o sessiz dünyasında güzel Zin’i aşkını tanıdım,Siyabend’in dert ve acılarıyla karşılaştım ve Botan Miri’nin güzel kütüphanesinde oturup şiirler yazdım. Bu sessiz dünyada Ehmede Xani’nin dertlerine, umutlarına ortak oldum.
"Hayat, tesadüflerin güzel renkleriyle boyanmış bir tablodur"
Sayfa 7
Onu, o korku dolu gecenin şafağında tanıdım. O gece sınırı bırakıyorduk... Yüzümüzü uğura çevirmiştik, sırtımızı feleğe...
Sayfa 7
Ama öyle inanıyorum ki bu zamanın kelime ve kıssaları insanın ve insanlığın önüne aşağılık bir şey koyuyorlar.
Hayatın son adımının ölümün kapısına doğru olduğunu biliriz.Ama bizi hayattan uzaklaştıran bu son adım, ölümsüzlüğün ilk adımı değil midir sanki?
Allah heyê, xem tunêye...
Hasret başkaldırmadığı sürece, hasret dermansız bir ağrı olmadığı sürece, insan mutluğun pınarlarının neler olduğunu nasıl anlayabilir?
“Ben de destan ve stranlarımız gibi eskiyim.Düne aidim bugüne değil .”
Hayat,tesadüflerin güzel renkleriyle bayanmış bir tablodur.
Hayatın son adımının 'ölüm' olduğunu biliyoruz biz. Ama bizi hayattan uzaklaştıran son adım, ölümün de ilk adımı değil mi?