Ve şimdi çok utanıyorum günlük, ama bir şeyi yaptıktan sonra ardından üzülmek, ne yazık ki, bir işe yaramıyor.
Kısa bir süre sonra bir kez daha çığırından çıkmak üzere, taşırdıklarımı yeniden geriye, kendi içime çekip eriteceğim. Ve bu döngü, her seferinde daha da tutkulu devam edecek.
İnsanın kendini sevgiye açması, sevginin akışına bırakması neden bu denli güç?
Çevremde yalnızca iki yüzlülük görüyorum ve dışarı çıkma fikri bile beni hasta etmeye yetiyor.
Gözüme mat ve donuk görüntüm ilişti günlük. Aşksız bir insan bir hiçtir, koca bir hiç..
Sayfa 20Kitabı okudu
"İki kişinin birleşmesi ruhlarının doruklara ulaşması demektir ve o doruklara ancak birbirlerini severlerse ulaşılabilir."
"Kafamın ırzına geçtin, aklımdan çıkartamıyorum seni."
Artık şeytanın kimi zaman kılık değiştirerek insanların karşısına çıktığını ve gerçek kimliğini ancak istediğini el geçirdikten sonra gösterdiğini kesin olarak biliyorum.
Müzikle suç ortaklığı yapıyorum ve bu bana o kadar iyi geliyor ki başka herhangi bir şeye ihtiyacım olmuyor.
İkimiz de özgürüz, ikimiz de egemeniz, nasıl birbirimize boyun eğeceğiz?
Seni seviyorum, değerli olan da zaten bu.
Senin bugüne kadar böyle bir şeyi yaşamamış olman yanlış olduğunu göstermez.
Yüreğim… Olduğunu unutmuştum bile. Belki de varlığından hiç haberim olmadı.
“Seninim,”diyorum. “Tamamıyla senin.”
İşte şimdi seni öpmeli, yüzündeki bu gülümsemeyi çalmalı ve dudaklarıma mühürlemeliyim.