Yürümenin Felsefesi adlı kitabı okurken Thoreau için ayrılmış Yabanın Fethi başlıklı bir bölüm vardı ve yazarın Yürümek adlı kitabına atıflarla doluydu. Okumalıydım. (Bir kitap beni başka bir kitaba ve yeni tanıştığım bir yazar beni yeni tanışacağım bir yazara kavuşturdu.)
Kitabın daha ilk sayfalarından ve ilk bölümden (kitap üç bölümden oluşuyor) itibaren anlıyoruz ki Thoreau tam bir çevreci aktivist. Doğa ve yaban hayatı bu kadar iyi anlatılabilirdi, daha önce adını bile duymadığım onlarca bitki ve hayvan adı! Adeta gün boyu onunla ormanlarda, göl kıyılarında , çalılıkların kestiği patika yollarda, nehir yataklarında, yosun kokan bataklıklarda dolaşıp durdum yanında yol boyu edilen ve hayatı sorgulatan sohbet de cabası.
Bir kış yürüyüşünde ise bu defa yazarla birlkite kış soğuğunu ve tertemiz havayı soluyarak birlikte bir yürüyüşe çıkıyorsunuz, şu evden çıkamadığımız günlerde öyle güzel bir gezintiydi ki benim için :) 1850 li yılların ormanlarında dolaştık birlikte mucize gibi..
Gece ve ay ışığı; son bölüm. Gezintiye bu defa ay ışığı eşlik ediyor ve üçleme tamamlanıyor.
Şundan eminim, bugün bir kır gezisine/doğa yürüyüşüne gitmiş olsaydım bu geziden bu (okuma) kadar keyif almazdım. Rehberim o kadar iyiydi ki! Kesinlikle bir gün kendisiyle birlikte bir orman gezintisi yapmalısınız.
