Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Kağıttan kentler'i ilk sinemada gördüm. Filmi çıkınca izleriz okumaya gerek yok tarzı saçma bir mantığa sahip olmadığım için önce okumaya karar verdim. Zaten izleyeceğim filmin kitabı varsa her zaman önce kitabı okumayı severim. Çünkü kitabı okuduktan sonra filmi izlerken filmin yönetmeni ve bir eleştirmenmiş gibi hissederim kendimi ve filmden ayrı bir tat alırım. Neyse çok uzatmadan biraz da kitap ve yazar hakkında konuşayım.
Kitaba çok güzel diyemem çok kötü de diyemem zaten puanım da 7 ama okurken eğlendim. Tabi ara ara yazar sıkmış biraz. Kitabın sonlarında "ehh artık bulsunlar şu kızı" demeden edemedim. Bazı sıkıntılar var. Kitaptaki Margo bir anda kayboluyor ve arkasında ucu açık ipuçları bırakmış. Bizim yakışıklı cesur oğlanda arkadaşlarıyla birlikte bu ipuçlarını süper bir şekilde buluyorlar. İpuçları o kadar anlaşılır değilki bulmaları bir mucize. Yazar keşke biraz daha kurguyu sağlam yapsaydı. Tabi kitaptaki bu sıkıntıları göz önünde almazsak güzel bir kitap aslında. Zaten kitabı okurken elimden bırakamadım. Yaklaşık bir haftada bitirdim. Yazarda bir potansiyel görüyorum. İleriki kitaplarında daha iyi olacaktır umarım. Bakalım diğer kitaplarını da okuyacağım.
Edit 14 haziran 2016
İlk defa bir kitap filmini kitaptan daha iyi buldum. Hatta yönetmen azıcık sonunu değiştirerek hikayeyi daha mantıklı ve güzel hale getirmiş.
Yazarın başka kitaplarını okurum demişim ama hala daha okumadım ikinci bir kitabını. Uzun bir süre de okumam heralde.:)
Bir yazarın tarzı hakkında fikir sahibi olmak için, bir kaç kitabını okumak yeterlidir. David Baldacci bana göre polisiye, gerilim ve macera türünde gayet başarılı bir yazar. Bundan önce 4 kitabını okudum. İsmini görünce sorgusuz alırım kitaplarını. Fakat bu kitap "Umuda Uyandığım Gün" diğerlerinden çok farklı. İlk bu kitabını okusaydım, sanırım son olurdu. Sanki kendi yazmamış, romantik bir hanıma (eşi olabilir, arkadaşı olabilir -hatta onun da ilk kitap denemesi) yazdırmış.
Kitabın konusu sıradan, bir çok kitapta rastlanılan bir hikaye. 3 çocuklu bir aile, baba çaresiz bir hastalığın pençesinde. Ölüyor. Fakat bir başka hüzün ve ardından gelen mucize...
Yani daha ne yazayım bilemiyorum. Kolay, sıradan, yormayan, bir sonraki sayfayı tahmin edebileceğiniz bir kitap arıyorsanız buldunuz. Ya da elinizde varsa kafanızın karışık olduğu bir zaman ve her ortamda zorlanmadan okunacak bir kitap isterseniz tercih edebilirsiniz. Fakat sakın yazarın diğer kitaplarına aldanıp almayın, benim gibi hayal kırıklığı yaşarsınız.
Hiç yaşamayanlar için kulağa çok saçma geldiğini biliyorum ama hiç "4 sayısı olsa olsa turuncu olabilir, 8 ise yeşil" diye düşündüğünüz oldu mu? Cuma günlerinin koyu mor renk olduğunu hissettiğiniz, E harfinin tok sesli olduğuna emin olduğunuz... Bu saptamalar tamamen bana ait ve açıkçası tıpta bunun bir karşılığı olduğunu, bu durumun
Mucize, bitti. Öylesine anlamlı, kalbinize, vicdanınıza dokunan, ders verici ve gerçekten kaliteli bir kitaptı. Konusunu, yazar, gerçekten çok güzel seçmiş, hele ki teşekkür yazısında bahsettiği "Dondurmacının önündeki küçük kıza ve diğer tüm "Auggie"lere; hikâyeleriyle bu kitabı kaleme almamda bana ilham verdikleri için teşekkürler ederim." kısmı gerçekten benim için son noktaydı. Kitabın sonlarını gözlerim dolu dolu okudum ve daha önce yaptım mı bilmediğim ama tam da bu zamandan sonra yapmayacağım bazı davranışlar ve yapmam gereken bazı davranışlar diye kendime ders aldığım bir kitaptı. Kitapta, doğuştan yüzü diğer herkesten farklı, August adında bir çocuğun hayatla mücadelesi işleniyor. Gerçekten yüreğinize dokunuyor. Hayatla biz bile mücadele içindeyken, bu gibi kişilerin bizden iki kat daha mücadele ettiğini düşünün... Ve tabii diğer insanların bu gibi kişilere anormal davranışlarını... Kitapta geçen; " Hayata yeni bir kural koyalım mı?... Şöyle olsun: Daima 'gerektiğinden biraz daha nazik' olmaya çalış." Kitapta geçen diğer bir cümle; " Nezaket, ihtiyaç duyulduğunda söylenen, teşvik edici birkaç sözcük. Dostane bir davranış. Hafif bir tebessüm." her şey sadece bu kadardan ibarettir aslında. Birinin kalbini kazanmak ve mutlu etmek... Herkese hiç düşünmeden tavsiye edeceğim bir kitap. Böyle kitapların kitaplığımızda yerleri hazır olmalı. Kitapta tek hata birkaç kısımda editin iyi olmamasıydı.
instagram.com/sena_booklovers
Kitap isminden de anlaşıldığı gibi 16 Mart 1988 tarihinde gerceklesen Halepce katliamını anlatıyor .
Yazar insanların çektekiği acılar unutulsun istemiyor . Katliamda olan insanlarla röportajlar yapıp olayın gerçek yüzü daha da netleşiyor.
Acı çeken insanlar var, Kapanmayacak yaralar var , dinmeyecek öfkeler var..
Henüz 1 yaşındayken dünyayi kötü tanıyan bir insan var. Aile kavramınin henüz ne olduğunu bilmeden ailesini kaybediyor . Ailesi olsun istiyor . Evleniyor da.Ve bu kisi kimyasallar yüzünden, henüz doğamamış olan 3 çocuğunu kaybediyor . Bir mucize ki 4. çocuğu dünyaya geliyor..
Sırf babası üzülmesin diye gözünün kör olduğunu söyleyemeyen çocuklar var.
Gözünün önünde babasının boynunun koptuğunu gören çocuklar var.
Ailesinı kaybedince ağlayacak, yas tutarken de yanında kimsesi olmayan çocuklar var.
Ve bu çocuklar şimdi mazlum halkın huzuru için cabaliyor. Sadece Halepce halki için değil tüm insanlık için çabalıyor, o zaman canı yanan küçücük çocuklar .
Yazarın tavsiyesine uymak isterim. Olur da bir gün yolum Halepceye düşerse Hériş'in çayını içmeye gideceğim .
Emeği geçen herkese teşekkürler.
Yine severek okuduğum bir kitabın daha sonuna geldim. Herkesin birbirinin içsesini, aklından geçenleri duyabileceği bir kasaba düşünün. Soyu tükenmiş kadınlar, yok olmaya yüz tutmuş kentler, konuşan hayvanlar, bir çocuğa musallat olan büyük bir gizem. Küçük yaşta bir başlarına ve omuzlarına büyük yükler binmiş çocukların hikayesi. Hikayenin büyük
Puanı kurgu, emek ve son 100 sayfanın akıcılığına binaen verdim fakat azıcık eleştirel bakmak istesem daha da düşecek durumda. Anlayacağınız oturup bu kitabı eleştireyim düşüncesi ile başlamadım kitaba. Ama neredeyse her sayfada yapılan mantık hataları ve çelişkiler haliyle gözümdeki değerini epeyce düşürdü.
Şu var ki yazar kitabı bu kadar
Geleneksel bir toplumdan bahsedeceksek, bir erkeğin yaşam grafiği ile bir kadının yaşam grafiği oldukça farklıdır. Yaşamının içindeki iktidarın sahibi olan erkek, ergenlik çağlarından itibaren grafikte diklemesine, ani bir yükseliş gösterirken, güç ve otorite yitirdiği ilerleyen yaşlarda grafikte hızlıca aşağı doğru bir düşüş yaşar. Kadınlarda ise
Ve kitap bitti ve insanı böyle boşluğa sürükleyip bıraktı.
Ülkemin gerçekleri acıları var olan tüm bozukluklarını yazar öyle güzel işlenmiş ki insanı böyle okuyunca derin yaralarla bırakıyor.
İnsanın bir yusuf yada bir yusra olmadığı gerçeği ama olabileceği gerçeği ile
En etkileyen tarafı bu oldu kitapta beni
Bir çocuğun ailesini kaybetmesini inancını varlığını kişiliğini sevgisini herseyini yok edişini okuyorsunuz satırlarda
Yusuf un barlasa dönüşünü
Ve karkuşu ile karşılasini her şeye rağmen aşkın varlığını dönüşünü imkansız mucize denilecek güzelliklerde karşı karşıya gelmesini
Her halinin bir çocuk misali oluşunu kendini herseyden sakınmasini
İnsanı derinden etkileyen bir kitap beğendim çok beğendim yeri ayrı bir yer oldu bende tekrar okur muyum zor dayanmaz yüreğim hikaye gibi görünsede gerçek gibi okudum ben gerçek gibi kabul ettim nedense
Dolu dolu her satırı ile çok beğendiğim bir kitap oldu
değerli bir kitap
insanın yaşamına şükretmesini sağlıyor kendini şanslı hissetmesini ...
