En Eski A. S. Byatt Sözleri ve Alıntıları
En Eski A. S. Byatt sözleri ve alıntılarını, en eski A. S. Byatt kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan tanımadığı kimselerle ilgili olarak hayal gücünü kullanmamalı. Bu bir çeşit hırsızlıktır. Vahşiler fotoğrafların hırsızlık olduğuna inanırlar. Beklentiler de öyledir.
Sözcüklere dökülemeyen şeyler insanın damarlarında, beyin hücrelerinde, sinir uçlarında güçlü bir yaşam sürdürürler.
Sayfa 96Kitabı okudu
Bilgi güçtü ve aynı zamanda korku demekti.
Sayfa 328Kitabı okudu
“Asgard’daki tanrılar altın tabaklarda sunulan yemeklerle ziyafet çekiyor, altın kupalardan bal likörü içiyordu. Maden işleme zanaatine, özellikle de altına düşkündüler ve Cücelerin karanlık demirci atölyelerinden temin ettikleri sayısız ıvır zıvır ve büyülü yüzük istiflerlerdi. Birbirlerine basit şakalar yapar ve kendi aralarında kavga ederlerdi. Midgard çemberinin sınırlarına kadar gidip devlere meydan okur, geri döndüklerinde ise kendilerine övgüler yağdıran şarkılar söylerlerdi.” (s. 41)
"Çelimsiz çocuk kendi yaradılışının kökenleri üzerine kafa yormaktansa, şu bildik soruya, yani niçin hiçbir şey var olmayabilecekken bir şeyler var olduğuna odaklanıyordu."
Sayfa 11 - İthakiKitabı okudu
"(...)yasak elmayı yemek, insanlığın atası diye tanımlanan çiftin alınyazısıydı. Zarlar onların aleyhine gelecek şekilde hileli atılmıştı belli ki."
Sayfa 28 - İthakiKitabı okudu
"Tanrılar aynı zamanda güneşi ve ayı, onlarla beraber de, zamanı yaratmıştı. Dünya yeniden filizlenen bir ceset, gökyüzüyse kafatasının içindeki boşluktu."
Sayfa 32 - İthakiKitabı okudu
"Güneş, Arwaker (erken uyanan) isminde bir at tarafından çekilen bir savaş arabasına binmiş, pırıltılar saçan bir kadındı."
Sayfa 32 - İthakiKitabı okudu
"Ay ise Alswider (esip geçen) adlı bir ata binmiş, Mani adında aydınlık yüzlü bir oğlandı."
Sayfa 33 - İthakiKitabı okudu
"(Tanrılar) Cüceleri ve Trolleri, Elfleri ve Karanlık Elfleri yaratmışlardı. Kendi zevkleri ve de eğlenceleri için kullanmak üzere neredeyse tesadüf eseri insanoğlunu da yaratmaları, işte tam bu döneme rastlar."
Sayfa 33 - İthakiKitabı okudu
"Bahsi geçen üç tanrı Odin, Hönir ve Asgard kitabında açıklandığına göre eli çabuk Loki ile muhtemelen aynı karakteri ifade eden Lodur'dur.(...) çürümeye yüz tutmuş iki cansız kütük bulur. Ayırt edici hiçbir özelliğe sahip değildir bu nesneler.
Akılları yoktu,
Keza sezgileri de,
Ne kanları vardı, ne sesleri
Ne de capcanlı renkleri.
Üç tanrı bu ağaç parçalarını yaşayan varlıklara dönüştürür."
Sayfa 34 - İthakiKitabı okudu
"(...)Odin onlara birer zihin bahşederken Hönir onları sezgilerle ve hislerle donatır, ateşli Loki ise onlara kan ve renk armağan eder. Böylelikle üç katil-tanrı hayat veren tanrı kimliğine bürünmüş oluyordu(...)"
Sayfa 34 - İthakiKitabı okudu
"Her şeye kadir olan merhametli babamız; Günah işledik ve yolunu kaybetmiş bir koyun sürüsü gibi senin öğretilerinden saptık. Kendi kalplerimizin bize dayattığı araçlar ve arzuların peşine takıldık. Senin yüce yasalarını çiğnedik. Yerine getirmemiz gereken görevleri öylece ortada bıraktık; yapmaMamız gereken şeyleri ise yapma gafletine düştük; ne vücudumuzda ne de aklımızda sağlık kaldı artık. Yalvarırız sana, yüce tanrımız, bu sefil kullarından merhameti esirgeme. İşlediği günahları itiraf eden ve onlardan pişmanlık duyan bu kullarını bağışla, yüce tanrımız."
Sayfa 37 - İthakiKitabı okudu
(+Şiddet İçerir+)
"Seçilmiş olan kişinin bir ağaç gövdesine bağlanması, sonrasında kaburgaları kırılarak göğüs kafesinin bir kartalın kanatları misali iki yana açılması, ardındansa akciğerlerinin sökülüp çıkarılması yoluyla gerçekleştirilen 'kan-kartalı- adlı ritüel yoluyla kendisi için insan kurban edilmesini kabul edecek kibirde, ne yapacağı önceden sezilemez, kendine has bir tanrıdır Odin."
Sayfa 43 - İthakiKitabı okudu
"(...)Ne ekmek verdiler bana
Ne de içindekinden bir yudum alacağım bir boynuz
Basım öne eğikken dikkatle bakakaldım bir anda;
Bir yandan haykırarak, zihnime kazıdım o tılsımlı simgeleri
Ve oradan uzaklaştım.
İşte böyle öğrendim birbirinden güçlü dokuz büyüyü.(Odin)"
Sayfa 44 - İthakiKitabı okudu