Anna Kavan Gönderileri
Anna Kavan kitaplarını, Anna Kavan sözleri ve alıntılarını, Anna Kavan yazarlarını, Anna Kavan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ona karşı nazik olmak için neden bunca zaman, neredeyse çok geç olana kadar, beklediğimi merak ediyordum.
Sayfa 178Kitabı okudu
Ona davranış şeklimden sonra, hak ettiğim tek şey şüpheydi.
Sayfa 178Kitabı okudu
Tekrar bekledim: denemek için ellerimi uzattım; bir başka uzun sessizlikte, sonu gelmez bekleyişte yaşadım. Sonunda bana ellerini verdi. Onları öptüm, saçlarını öptüm, onu yataktan kaldırdım.
Sayfa 176Kitabı okudu
Geçmiş sözleri ve eylemleri bir şekilde yok edebilseydim keşke.
Sayfa 176Kitabı okudu
"Bu doğru, sana söylüyorum, inansan da inanmasan da! Neden bilmiyorum... sen hep çok korkunçsun bana karşı... Sadece hep seni beklediğimi biliyorum... geri dönüp dönmeyeceğini merak ettiğimi. Sen hiç haber göndermedin... ama ben her zaman bekledim seni... başkaları giderken burada kaldım beni bulabilmen için..."
Sayfa 175Kitabı okudu
Sözcükler daha çok görmemeyi tercih ettiğim bir yanımı ortaya koyuyordu.
Sayfa 175Kitabı okudu
Geçmiş kaybolmuş ve hiç olmuştu; gelecek, yokoluşun kavranmaz hiçliğiydi. Bütün geriye kalan, "şimdi" denen durmaksızın büzülen zaman parçasıydı.
Sayfa 174Kitabı okudu
Kımıldamadan, yüzünü duvara dönüp benden uzak durarak, sessizce yatıyordu. Belki de yüzünü göremediğim için, tanımadığım biri gibi görünüyordu. Onun için hiç ama hiçbir şey hissetmiyordum, bütün duygular bırakmıştı beni. Artık dayanamadığımı söyledim, hakikat buydu. Devam edemezdim; çok alçaltıcı, çok acı vericiydi. Geçmişte onunla işimi bitirmek istemiştim, ama bunu yapacak gücüm olmamıştı. Şimdi o an gelmişti. Kalkıp gitme, bütün bu sefil işi bitirme vaktiydi. Çok uzun süre, devam etmeye bırakmıştım bu işi, hep acılı ve ödülsüz olmuştu. Ben ayağa kalkarken o kımıldamadı. Hiçbirimiz tek söz etmedik. Tesadüfen aynı odada bulunan iki yabancı gibiydik. Düşünmüyordum. Bütün istediğim arabaya binip sürmek, sürmekti, bütün bunları unutabileceğim çok uzak bir yere varana kadar. Ona bakmadan ve konuşmadan odayı terk ettim, dışarı çıkıp arktik soğuğa girdim.
Sayfa 173Kitabı okudu
"İlerde hiç değilse senin için bir şey yapan insanlara teşekkür edecek kadar medeni olabilirsin, onlara gülerek aptal kibirli kabalığını göstereceğine!"
Sayfa 172Kitabı okudu
"Kesecek misin şunu! Dayanamıyorum artık! Kes artık şu lanet aşağılamayı! Ben senin uğruna cehennemden geçtim, iğrenç şartlarda binlerce mil yol aldım, akla gelmedik tehlikelere atıldım, neredeyse kendimi öldürtüyordum. Ve senden en ufak bir takdir işareti yok... Bunun sonunda tek bir teşekkür sözü yok... Şu sıradan nezaketi bile göstermiyorsun bana.. Bütün elime geçen ucuz bir hakaret... Ne güzel minnettarlık! Ne güzel davranış!"
Sayfa 171Kitabı okudu
Küçümseyici ses tonu ona ulaşmak için gösterdiğim ümitsiz çabaları alçaltıyor, katlandığım her şeyi gülünçleştiriyordu.
Sayfa 171Kitabı okudu
Gözlerimin önündekini görüyordum, aynı zamanda kızı da görüyordum. Resmi hep benimleydi, cüzdanımda ve kafamda. Şimdi onun görüntüsü, baktığım her yerde açıkta görünüyordu. Kayıp beyaz yüzü kocaman gözleriyle her yerdeydi, albino solgunluğu uğursuz bulutların altında meşale gibi yanıyor, gözlerimi mıknatıs gibi çekiyordu. Yıkıntılar arasında titrek bir ışıktı o, saçları karanlık günde bir parıltı. Haksızlığa uğramış ve korkutulmuş büyük çocuk gözleri parçalanmış pencerelerin kara deliklerinden suçluyordu beni. Yoldan çıkmış bir çocuk gibi koşup geçiyordu, büyük gözlerle beni kışkırtarak, acısını seyretmenin zevkiyle ayartarak, arzumun en kötü tasavvurlarını özenle işleyerek. Yüzünün hayaletimsi pırıltısı beni gölgelere çekiyordu; saçları bir ışık bulutuydu; ama ona yaklaşınca dönüp kaçıyordu, birden omuzlarına kayan gümüş, ay ışığında birden parlayan bir çağlayan.
Sayfa 164Kitabı okudu
Onu seyrediyordum, onu istiyordum, onu alıp yanımda götürmek istiyordum.
Sayfa 158Kitabı okudu