Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Annelies Verbeke
Annelies Verbeke Yorumları ve İncelemeleri
Annelies Verbeke yorumları ve incelemelerini, Annelies Verbeke kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Annelies Verbeke puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uyku. Bazı insanların geceleri, bazı insanların gündüzleri tattığı zevk. Bazı insanlar içinse ölüm.
Sebebi uyuyamamak. Gece yatağa yattığında saatlerce boş tavana bakmak. Bir kitap açtığında okuyamayacak kadar yorgun ve halsiz ama uyuyamayacak kadar da ses çıkartan bir beyine sahip olmak.
Bu kitapta da iki tane karakterin öyküsü anlatılıyor. Uyuyamayan, hayatları mahvolmuş iki karakter.
Karakterimiz erkeğin annesi, oğluna gülen yüzlü yumurta yapan bir fahişe, karakterimiz kadının ise kendisi, karakterimiz erkeğin annesine benzer. Birisi barlarda kadın avlayan, diğeri ise av olan birisi. Elbet bir gün karşılaşıyorlar. Cafelerde, barlarda dans ediyorlar ve bir gün ilişkiye giriyorlar. Ardından birbirlerini hiç görmüyorlar.
İkisi de çok şey yaşıyor nihayetinde ve sonunda...
İki mahvolmuş hayatın neşesiyle karşılaşıyorlar.
Adam kadına gülen yüzlü yumurta yapıyor ve ağzından o kelimeler çıkıyor.
"Anneme benziyorsun"
Kitaptan güzel iki alıntıyla bitirmek istiyorum:
Gecelerim bulabildiğim en karanlık barlarda, üzerlerinde köpeklerin pireleriyle dolaşan adamlar ve doğmamış bebeklerini içkiyle boğmak isteyen kadınların arasında geçiyor.
“Hayatın canına okumasına izin verme dostum” dedi büyük bir ciddiyetle. “Başına gelenlere boyun eğmek zorunda değilsin. Hayatta bazen dişlerini, bazen de kıçını göstermelisin. Ben dünyayı gezdim, para kazandım ve kendimi ispat etmek için en güzel kadınları becerdim, hem de bu gözümle. Hayatla başa çıkmayı öğrenmelisin.
124 syf.
·
Puan vermedi
Başlangıç ve bitiş arasındaki çizginin belirginsizleştiği, birisinin hikayesiyle diğerinin hikayesinin, durumların ve olayların iç içe geçtiği bir kitap. Hayat da böyle değil mi? İki insanın etkileşiminin ve bu etkileşimde geçmiş ve güncel travmalarının etkilerini izliyoruz kitapta.
Arka kapakta tanıtımın verdiği heyecanı, etkiyi kitabın sayfaları ilerledikçe kaybettim. İlk sayfalarda uykusuzluğun psikolojik yıkımlarını iki ayrı insanın da uykusuzlukla nasıl başa çıktıklarını daha doğrusu çıkamayışları güzel yansıtılmış. Benoit’in çocukluk hikayesi, ikilinin tanışmaları vs her şey güzel giderken, kitapta bir anda bir kopukluk yaşanıyor. İki ayrı insanın, ayrı ayrı kendi gözlerinden yaşadıkları, başlarına gelenler ifade edilmeye çalışılıyor. Fakat bu kafalarda soru işaretlerine “ee noldu yani şimdi” falan dedirtiyor.
Yazar, yer altı edebiyatı kitabı olsun diye, her dip konudan biraz ondan biraz bundan serpiştirmeye çalışmış ama 120 sayfaya bu kadar derinlik katmak, bana göre akışı bozmuş.
Ama yine de hakkını yiyemem okunmaya değer, anlatılanlar içimde iz bırakabildi.
Konusu ilgi çekici olmakla beraber kitabın sonuna doğru bitiminde ne olacağını çok rahat bir biçimde tahmin ediyorsunuz. Yazarın kalemi iyi cümleleri hoş. Bir çok alıntı yapılabilecek şekilde. Fakat muhtemelen yazarın ilk romanı olduğu için özellikle kitabın başlarında -belki de sonlara doğru alıştığımdan başlarında göze batmıştır- bazı noktalarda kopuyorsunuz. Bir paragraf veya bir sayfa geriye gidecek kadar değil ama yine de bir "ne oluyor?" "Olay buraya nasıl geldi?" tarzında düşüncelere kapılabiliyorsunuz. Ağır bir kitap okuduktan sonra biraz zihnini dinlendirmek isteyenlerin aradığı türden bir kitap.
Ayrıntı yayınlarının 56 eserden oluşan yeraltı serisi benim en sevdiğim seridir ve bu kitap o seriye ait. 128 sayfadan oluşup içerisinde dünyalar barındıranlardan. Bu kitapta 2 kişi üzerine kurgulanmış. İkisi de uykusuzluk yaşayan kişiler. Ve uykusuzluğun nasıl kötü bir illet olduğunu yaşayanlar bilirler sanırım. Bende dönem dönem bunlardan biri olduğum için kitap beni daha çok etkiledi tabii.
Kitaptan alıntılar bu kitabı anlamanıza daha faydalı olur diye düşünüyorum. Bir fahişe annenin çocuğunun gözünden mesleği böyle kaleme alınmış;
"'Sen çok özel bir ahçısın' dedim yüksek sesle. 'Yemeklerini sadece erkekler için pişiriyorsun. Öyle güzel yemekler yapıyorsun ki, onlar çok yedikleri için yemekten sonra gidip yatağımızda dinleniyorlar ama sonra midelerinin ağrısından yatakta kıvranıyorlar!'" Keşke çocuklar kadar masum kalabilseydik.
En sevdiğim alıntılardan biri ise şu oldu;
"Vazgeçmek,insana kendini boşlukta hissetmesine dayanan bir gelecek hayali sunuyor. Bundan dolayı geçmişimiz,korunmasız anılarımız da gene aynı boşluktan kafamıza düşerek geri geliyor. Ancak bu,cesaretli bir şekilde sahnelenmiş temizlik eyleminin gerekliliğini hafifletmiyor. Her ne kadar uydurulmuş da olsa,atmak, yer açıyor."
Şiddetle tavsiye ettiğim eserlerden.
Kaybedenlerin, hayata 1-0 yenik başlayanların veya sonradan hayatı altüst olan insanlarla bir arada olmayı seviyorsanız bu seri tam size göre. Ben ara ara okuyorum bitmesin diye...
Herkese keyifli okumalar dilerim
Uykusuz insanlar! Bu kitabı okuduktan sonra kendinizi karanlıkta eskisi kadar yalnız hissetmeyeceksiniz. Bu size korku değil, aksine mutluluk versin. Başını kafa karışıklığıyla okumama rağmen sonu beni çok duygulandırdı ve memnun etti.
Kopuk. Belki çeviriden kaynaklı bilemiyorum. Gerçekten sayfalar arası kopukluktan bahsetmiyorum. Çoğu cümle birbirinden çok kopuk. Yeraltı edebiyatının o mesafeli ama bi o kadarda düşüncelerle sizi saran yanını bu kitapta yakalayamıyorsunuz üzüldüm.