diplerdeyim en çok
koyu ve kararlı
başım havalarda çoşkulu
beni saran yapraklara dokunamıyorum
sesim hiç çıkmıyor konuşamıyorum
hayat veren su boğunca bazan
başımı zor kurtarıyorum
karşı kıyıda
meşe ağacının ruhani soluğuyla
bağırınca buğulanan locaları var ölülerin
bu yüzden hep susuyorum.
bir siyah salda gelenleri dinliyorum
bir de düşlerimi fısıldıyorum
gövdemi saran su boğmasın diye beni
gri bulutlardan hep kaçıyorum
ah yalnızım ben
ne bir meleğim var benim
ne meleğimin kemireceği
bir meşe.
bir rüzgar gelse
bulsa beni.
kırsa kanadını meleğimin
kırdığı dalımın içinde.
Senin saklanarak adımladığın o sokaklarda
Bir uzay boşluğunda ilerler gibi
Eşlik ediyorum varoluşuna,
Kelimelerine
Ve gözlerinin
İnerken artık oturan anlamına.
O bakış bizimdir
O bakış sonsuzluk içinde bulduğumuz
Işıklı bir dehlizdir.