Gözleri doldu ama ağlamadı, zaten nadiren ağlardı. Gözyaşlarının ona yardım edemeyeceğini uzun zaman önce anlamıştı, hatta bu durumu daha da kötüleştirirdi.
Savaşta dostun da düşmanın da korkudur. Kanında dolaşan, sana gücünü veren, sonuçlarını düşünmeden seni ileri atılmaya iten ve pençesine düştüğünde hiçbir şey hissetmemeni sağlayan korkudur. Sadece savunur ve hayatta kalmaya çalışırsın. Bu sayede o günün yaratıcınla tanışacağın gün olma ihtimalini görmezden gelip, ölenlerin çığlıklarını ve ölümün o iğrenç kokusunu duymazdan gelirsin.