Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Faik Baysal
Faik Baysal Yorumları ve İncelemeleri
Faik Baysal yorumları ve incelemelerini, Faik Baysal kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Faik Baysal puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Günümüzde olmayan eski Yogoslavya'da ikinci dünya savaşında o bölgede Türk azınlığın başından geçenleri anlatan eser. Ikinci dünya savaşı bütün hızı ile devam ederken, Yogoslavdaki etnik gruplar kendi bağımsızlığını bahane ederek yeni bir örgütlenme yapısı içinde çete savaşlarına başlamışlardır. Bu çete savaşları ülke çıkarlarını değil etnik çıkarları amaçlamaktadır. Bu çeteler bölgelerindeki etnik halka çok büyük kötülük yapmakta ve toplu katliamları yapmaktadır. O bölgedeki Türk halkı ile Sırpların arasında yaşananlar, Almanların, İtalyanların politikası, din adamlarının toplumun direniş ve örgütlemesi gibi konularında anlatıldı bir eser.
Kitapta Türk halkının yaşadığı zulmu ve bu zulme direnişini anlatan eser sadece bir halka yapılanlar olarak değil, savaş ortamındaki durumuda gözler önüne seriyor.
Bizden bir parça olan coğrafyada yaşanan acılar...
Konu eşmerkez iki daire içindeki olaylardır. Küçük dairedeki olaylar, İkinci Dünya Savaşı yıllarında Yugoslavya’da eski ve köklü bir Türk ailesi olan Selmanoviçler’in çiftliğinde geçer. Büyük daire, aynı tarihlerde çiftliğin dolaylarında ve ötelerinde Sırp ve Hırvatlarla Türkler, Boşnaklar ve Arnavutlar arasındaki iç savaşları anlatır.
100 temel eser içerisinde yer alması ve burada okuduğum olumlu yorumlar bu kitabı almamı sağladı.
Savaşın vahametini anlatan yazar bu romanında çok başarılı. Kişilerin ağzından diyaloglar ile mantığın olmadığı yerde bize savaşın psikolojisini çok iyi anlatıp, böylelikle savaşın felsefesini kendimizi bir filmin içinde gibi hissediyoruz.
İsimleri dahi değiştirilmeden gerçek karakterlere ve olaylara dayanması açısından ilgi çekiciydi.
Akıcı ve güzel dili, önemli bir tarihi dilimi hatırlatması ve güzel hikaye kurgusu ile severek okuduğum bir kitaptı.
Tarihimizin bilincinde olup gelecekte aynı acıları yaşamamak için okunması gereken bir kitap.
Vaktim olursa bir sahafın fotoğrafını çekip satma uğraşı içerisine girdiği tüm kitaplara bakıyorum. İlgimi çekenleri sepete atıyor daha sonra tek tek araştırıyorum. Yazarı kim? Kitap hakkında yazılan yorumlar ne? Konusu ne?
Öyle bir günde sepete attığım kitaplardan biri oldu Madam Bambu. Yazarı, Faik Baysal. Doğruyu söylemek gerekirse internette Madam Bambu hakkında öyle köşeli yorumlar bulma şansım olmadı. Kitaptan kısa kısa alıntılar yapılmıştı hepsi o kadar. Nedene takılıyorum sürekli! Neden ben Faik Baysal’ı bilmiyorum? Benim eksikliğim mi? Can Yayınları beş kitabını basmış Faik Baysal’ın ve ben ıskalamışım. Her şeyin zamanı vardır denir ya, hoş vaziyet içinden çıkılmaz bir durum almaya başladığın da söylenir daha çok. Öyle ne aldığımı çok bilmeden edindim Madam Bambuyu. Hissi bir durum! Kahramanımız; Senar Kul, altmış altı yaşında feci yalnız bir adam. Eşini on beş yıl önce kaybetmiş, abazanlığın zirvelerinde kamp kurmuş, gözünün dönmesine çeyrek kalmış bir adam. Fırsatını bulsa, cesaret edebilse, aklını karartsa… Keman virtüözü olmak isterken her nasılsa veteriner olmuş, bu durum Belediye Mezbahasından emekli olana kadar devam etmiş. Yalnızlığın dalgaları önce yoklamaya sonra da boğmaya niyetlenince çaresiz ruh doktorlarına gidiyor muayene oluyor. Teşhis aynı, evlenmen lazım veya bir tatil kasabasında üç dört ay dinlenmen lazım. Ne yapsın paraya kıyıyor gidiyor o da. Mavi otelin sahibi Sinem Hanım ve otel müşterilerinden Hande Hanımla tanışıyor.
Madam Bambu; Hande Hanım….
439 syf.
10/10 puan verdi
O kadar etkileyiciydi ki sanki içinde yaşıyorsun gibi. Okurken şimdi yaşasaydık bunları hangi komşum,hangi iyilikte bulunduğum insan o durumda bir olurdu ,iyiliğini gösterirdi, hangisi ayrışır düşman olurdu diye düşündüm. Bu sorunun cevabını öğrenmek zorunda kalmamayı diliyorum.Ister barış olsun ister savaş yine olan en çok kadınlara ve çocuklara oluyor.Ve yine tanık oluyoruz o günde bugün de yaşananları çarpıtan,yanlış gösteren akbabalar savaş sahnesinde en önde yerlerini alıyor.Biz Türkler en iyi dostumuzun yine kendimiz olduğunu unutmamalıyız.Dili akıcı ve betimlemelerden sıkılmadığım bir kitaptı. Birde yaşananlar gerçek olmasaydı dedim.
"Ben döneceğim. Birgün er geç döneceğim. Hemde bu kez bir daha yerimden kımıldamak üzere döneceğim.Türkiye de benim yurdum, burası da.Topraklarımın hepsini haydutların elinden geri alacağım."Şevvala Selmonoviç
Okurken sürüklendiğim düşünceler
Ortada bir savaş var; ölenler ve öldürenler.Roman boyunca size iki seçenek sunuluyor: Öldürenlerin de insan olduğunu unutmamak,silahlananların birilerinin oyununa geldiğini özlerinde iyi insan olduklarını kabul etmek ve intikam ateşiyle tutuşmamak. Diğer seçenek ise, mazlumların intikamını mutlaka ve mutlaka almak. Hangi seçenek bizi gerçekten barışçıl ve adil bir dünyaya götürür sizce? Kendi fikrimi söyleyecek olursam,bazen yaşatmak için öldürmeniz gerekir.Zalimi yaşatmak mazluma ihanettir.Birilerinin kanından beslenen canavarlar tarihin her sahnesinde karşımıza çıkıyor,bir de bu canavarların oyununa gelip onlar adına savaşanlar. Oyuna gelenlere merhamet etmek,birileri adına kana buladıkları ellerini affetmek asla oyuna gelmemiş olan,şerefiyle yaşayan insanlara yapılacak en büyük ihanet değil midir? Mazlumun karşına geçip nasıl diyeceğiz biz seni öldüreni affettik o da insandı diye ? Etten,kemikten olmak insan olmak için yeterli midir ki ? Eti kemiği var diye ruhunu canavarların emrine satmış olanlara gerçekten insan diyebilir miyiz?
İzmir işgalinin öncesi, hazırlık süresi( çünkü gayet hazırlıklı ve içten pazarlıklı olarak sunulmuş koca şehir altın tepside), sırasını anlatmış yazar. Türk Yunan Ermeni demeden harmanlanmış bir şekilde uzun yıllar yaşarken halk birbirine nasıl düşürülmüş, taraf tutulmaya hatta bizden olmayanı dışlamaya nasıl başlanmış. Tepedekilerin kazanan tarafta kalma çabaları, savaşın seyri değiştikçe taraf değiştiriyor gibi yapmaları, insanların kanı bozukluğu, yozlaşmaları... Özellikle hep bunu anlatmış. Bunun yanında İzmir'in de ülkenin de kurtuluşunun asıl mimarlarının direnmeye cesaret eden askerlerimize kucak açan onları besleyen, onlara erzak taşıyan, silah taşıyan, yeri geldiğinde onları saklayan koruyan halk olduğunu da anlatmış. Uzun betimlemelerin, tasvirlerin adamı Faik Baysal. Bu kez karakter analizlerini de ayrıntılı tutmuş. Tek tek bütün karakterleri fiziksel ve psikolojik olarak gözümde canlandırabildim okurken. Ben çok beğendim. Siz de deneyin bence.
Keyifli okuyamadığım,okurken ha bire söylendiğim bir kitap oldu benim için. Akıcılığıyla sayfadan sayfaya sürüklerken yakıcılığıyla “az bir dur,dur da bir nefes al” dedirten türdendi. Savaşın kimlerin işine geldiğini ve neden yapıldığını öyle iyi anlatmış ki Faik Baysal,bana düşünecek çok da bir şey bırakmamış bu konuda. Şimdilerde Mitza’nın çocuklarının ne halde olduğunu düşünüyorum ya da Stikoviç yaşasaydı olabilecekleri,kendime diyorum ki Azamoviç ne mal olduğunu bile bile neden korudu Mordaç’ı? Tecavüze uğrayan Saima iken neden yine toplumca suçlu görülen horlanan o oluyor?Davutiç’e Miyasiç’in yaptığını yok saydırtacak hatta canından geçirtecek kadar mıdır toplum baskısının ağırlığı?ve daha pek çok soru bıraktı bana Baysal.sanırım bir cevabın bedeli daha çok soru...
Mebde 100 temel eser içinde sayılan bu kitap şahsi fikrimce özümsenebilmesi açısından lise dengidir. Beğendim diyemiyorum zira beğenilecek olaylar değil anlatılanlar... ama okuyun,okuyun ve görün ki türkün türkten başka dostu yoktur. Kitapla kalın
Sarduvan (1944) / Faik Baysal
Eserde Kavruk adında yoksul ve yalnız bir adamın başta Adapazarı’na bağlı Sarduvan köyü olmak üzere civar bölgelerde başından geçen olaylar anlatılır. Kavruk, zengin olmanın, sevdiği kızla evlenmenin, rahat içinde yaşamanın hayallerini kuran, toplumun gün görmemiş bir üyesidir. Bunun için sürekli arayış içindedir. Önce define bulma hayalleriyle yanıp tutuşur. Ondan umudunu kesince bir karı-kocanın yanında bir aydan fazla çalışır. Adam ödemeyi yapar ancak daha sonra Kavruk’un, parasını çaldığını söyletip onu tutuklattırır. Oradan kurtulan kavruk işsizliğin, evsizliğin ve açlığın pençesinde bir yaşam sürmeye devam eder. Hayatına giren-çıkan insanların da ondan farkı yoktur.
Romanda kırsal kesimin en zelil gerçeklerine bile yer verilir. Hastalık, ölüm, hırsızlık, gayrimeşru ilişkiler, din sömürüsü gibi temalar romanda sıkça yer bulur kendine. Toplumun alt sınıflarının, ezilen kesimlerinin hikâyesi farklı karakter üzerinden okuyucunun gözleri önüne serilir. Ezen-ezilen, zengin-fakir, kurnaz-naif çelişkileri sık sık örneklerle ele alınır. Kavruk’un hayatına sürekli yeni yol arkadaşları girer çıkar. Yalnız başlayan hikâyesi yine yalnız sona erer.
Romanda devlet-vatandaş ilişkilerine de Adapazarı Kaymakamı ve muhtarlar üzerinden eğilir yazar. Kaymakamın ismi roman boyunca geçer, sürekli Sarduvan’ı ziyaret etmesi beklenir ama bu köylüler travmatik bir hadise yaşayıncaya değin gerçekleşmez.
TÜRK EDEBİYATININ EN İYİ ROMANLARINDAN
Londra bombalar altında kalmışken , sığınaktaki o muhabbetler insanların ölümle yüzyüze gelmeye nekadar da alışkın olduklarını gösteriyor . Bombalar yağarken dahi parayı düşünen otel sahibi , sosyalizmin tüm avrupayı esir alacağını söyleyen profesör , ve DÜNDAR'a hamile olduğunu söyleyen MARY . Diğer taraftan Balkanlarda Tükrlerin haklarını savunmak için kurulan TÜRKDİVİSİA örgütünün sırplar ve almanlarla mücadelesi , köylerde Sırplar tarafından tecavüze uğrayan , otobüslerinden indirilip kafalarına mermi yağdıran acımasız zihniyetler... Diğer yandan PAPAZ YUVAN'ın din ayrımı yapmaksızın insanlığa açtığı kucak: Bir annenin evlatlarının hepsine sarılması gibi bir ateistin bir imamla karşılıklı çay içip dostane sohbeti gibi. İsrailli vatandaşın filistinli vatandaşla kardeşçe konuşabilmesi gibi ...
Faik Baysal sadece Balkanları anlatmakla kalmıyor okları biz okurların derin çizgilerine çekiyor . Belki de insanlık olarak kendimize şunu sormamız lazım : İnsana insan olarak yaklaşmayı ne derece öğrenebiliyor ve öğretebiliyoruz ? Sadece insan olarak kendimizi tanıtıp başkalarını da sadece insan olarak tanımayı ne derece başarabiliyoruz ? 1945 1950 yılları arasında bir avukatın sadece toprağı ve hayvanları sevdiği için çiftçilikle uğraşmasını yargılayan halkı , okumuş biri olduğu için çiftçilik yapmaması gerektiğini düşünen zihniyetlerii neden yıkmıyoruz? Bir Alman General neden 1950 yıllarında Balkanlardaki bu zihniyeti görünce bu zihniyetle alay ediyor ? Neden Türklerin geri kalmasını bu zihniyetin varlığına bağlıyor ? Bir Kilise ve Caminin yan yana olmasının önündeki engeller neler ?
DRİNA’DA SON GÜN / Faik Baysal (1972)
MEB’in belirlediği #100TemelEser listesinde yer alan tarihi belgesel roman.
Kitap; İkinci Dünya Savaşı’nın Yugoslavya Türklerini, çeşitli çatışma köşeleri içine sıkışan can güvensizliklerini, örgütlenme girişimlerini, Alman işgalindeki topraklarda birbirine karışan çıkar kavgalarıyla ulusal duygu eğilimlerini konu ediniyor.
Bir ülke düşünün ki, hem Hitler ve kısmen İtalyanlar tarafından işgal edilerek dış düşmana karşı savaşmak zorunda kalmış olsun hem de aynı zamanda Türkler (müslümanlar), Sırplar, Hırvatlar kendi aralarında çatışma haline olsunlar.
Balkan Türkleri nedense beni hep hüzünlendirmiştir. Tarihte bu kadar kısa zamanda bu kadar sık zulme maruz kalmış bir insan topluluğu var mıdır acaba? İvo Andriç’in “Drina Köprüsü”nden sonra bu kitapla birlikte bu gerçeği bir kez daha esefle gördüm.
Savaşın her türlüsü kötüdür ve hepsi lanetlenmelidir kesinlikle. Ama en acı olanı, dün kardeş kardeş yaşadığın insanlarla bugün –üstelik sudan sebepler ve tahriklerle- kanlı-bıçaklı olmaktır herhalde. Yugoslavya bunun en yürek paralayıcı misallerinden. Okudukça içim acıdı. Bir yandan da içinde beşer sevgisi bitmemiş insanların başka din ve milletten insanları korumak için didinmelerini, çırpınmalarını gördükçe insanlık adına umutların hep var olduğunu bir kez daha idrak ettim.
Bir Drina Köprüsü değil ama yine de okunabilir. En azından o insanların hüznüne ortak olmak için.
439 syf.
9/10 puan verdi
Ikinci dünya savaşı. Balkanlar.. Yugoslavya.. her savaşın ortak noktasi gibi ölüm.. insanlarin ayni toprağın hamurundan yoğrulmuş yurttaslarini vatanlarindan atmak icin hattâ yeryuzunden tamamiyle yok edebilmek için acımasız iskenceleriyle bezenmiş kanlı mücadelesi. Tabi ki Türklere karsi kin ve nefret başrolde.. Bir otobus yolculuğuyla başlıyor kitap dahasi kitap da ikisi de birbirinden heyacan dolu iki otobus yolculuğu kitabin okumaktan en çok zevk aldigim kisimlari oldu.
Kitap meb in 100 temel eseri arasında. Kurgulanmis bir roman olmayan ve de tarihe şahitlik eden, yaşanmış olaylardan temel alan bu tür yapıtları daha daha fazla okutmali ve de okumaliyiz.Yazik ki su kitaptaki hadiselerden Bsenka isimli canavar ruhlu kadinin kitabin girisindeki olayda öldürülmüş olmasi, Azamovic in ölümüne sebep olacağını bildiği halde ihanet eden alcak Mordaci korumasi...
Drina.. artik baliktan çok ölmüş insanlarin yüzdüğü Drina.."Drina'da Son Gün"de yaşanan tüm kanli olaylarin nihayetinde hristiyan, Müslüman ve ortodoks olan insanlarin toprağin altinda yanyana yattiklarini görüyoruz.İnsanlarin yurtlarindan, doğup büyüdükleri vatanlarından, yeni diktikleri perdelerini dahî asmaya kiyamadiklari sicak yuvalarından Balkan ayazinda nasil zorla anayurtlarina dönmek mecburiyetinde birakildiklarini aci gercekleriyle görüyoruz.
Okuyun, okutun.
Savaş ne kadar kötü birşey haksızlıklar acılar ölümler insanların üç günlük dünyayı paylasamamalari.turk kardeşlerimizin balkanlarda çektiği eziyetleri görmüş olduk romanda Allah savaşta kalan insanlara yardım etsin.
Efsaneleşemeyen İnce Memed KAVRUK
İnce Memed gibi efsane olamamış ama onun kadar bu ağalık ve bu yiyicilik düzenine karşı bir kahraman var romanda.ismi Kavruk.Kendisi yok yoksulu , nerde akşam orda sabah şeklinde yaşayan , yufka yürekli , yaşamı her şeye rağmen çok seven , kandırılan ve hakkı sürekli yenen itilen kakılan hor görülen biri aslında.Kendisi Ince Memed gibi ağaları sıraya dizmese de nefreti ve bu düzenin değişeceğine umudu hep diri.
İnsanların ahlaksızlıklarına ikiyüzlülüklerine birer birer şahit olunan bu romanda biz de Kavruğun yaşadıklarına ortak oluyoruz.Romanın canlı bir dili var.Sanki Kavruk ekmek bulunca bizle paylaşıyor , dert olunca bizle dertleşiyor gibi.Onu yalnız bırakmayan tek dostuyuz belki de...
Hafif İnce Memed hafif de Hamsun'un Açlık romanı arası bir roman diyebilirim.