Bir bilimkurgu kitabının sahip olması gereken tüm özelliklere sahip. Dizi izler gibi, film seyreder gibi bir his uyandırıyor Dune Mesihini okumak. İthaki yayınlarına zaten laf yok, çok başarılı buluyorum. Chani karakterini kitap boyunca çok sevdim, Paul'un ona "Sihayam" şeklinde seslendiği her kısmı ayrı hatırlayacağım. Paul karakteri ile kitabın başında çok uzak düşmüştüm ama Paul yine kendini okuyucuya anlatmayı bildi diyebilirim. Duncan Idaho okuyucuya bırakılmış bir sürpriz gibi, çok mutlu etti beni onu tekrar görmek. İrulan'ı daha olgun bir karakter olarak hayal etmiştim, onun yaptıklarını anlaşılabilir bulsam da beklemiyordum.
